Πάσχα είναι πάνω απ’ όλα η γεύση της Βασιλείας του Θεού, η φωνή του Ουρανού που έρχεται μέσα μας, όταν μεταλαμβάνουμε στην Θεία Λειτουργία. Τότε η ψυχή μας, έστω και για λίγο, μεταμορφώνεται, ηρεμεί, νιώθει κάτι Από την συγγνώμη και την αγάπη που ανατέλλει μέσα από τον Τάφο. Τότε, νιώθουμε πως μ’ όλο τον κόσμο είμαστε αδέλφια, γιατί μετέχουμε του κοινού ποτηριού της Ζωής. Πάσχα είναι η αλλαγή της ζωής μας, η ανάσταση μας από τα πάθη και τις κακίες που μας δέρνουν. Δεν αξίζει να λέμε ότι ήρθε το Πάσχα κι εμείς δεν είμαστε συμφιλιωμένοι με το Θεό, το συνάνθρωπο, το γείτονα, τον εαυτό μας, ότι δεν νιώθουμε πιο ελεύθεροι από τα δεσμά της κακίας και του θανάτου. Πάσχα άλλωστε είναι η συντριβή του έσχατου εχθρού της ανθρώπινης φύσης, που είναι ο θάνατος: Θανάτω θάνατον πατήσας…
Πάσχα είναι η αφορμή για ενότητα, ενότητα μεταξύ των λαών και των κοινωνιών. Δεν γίνεται να λέμε ότι γιορτάζουμε την Ανάσταση και ο πόλεμος και η διχόνοια κυριαρχεί στις ψυχές μας. Δεν γίνεται να λέμε ότι πιστεύουμε στα μηνύματα του Χριστού και να επικαλούμαστε αυτή την ιδιότητα μας και να συντρίβουμε λαούς, υπολήψεις, συνειδήσεις, συνανθρώπους, πλησίον, αδελφούς μας. Δεν γίνεται να κάνουμε Πάσχα με κακία για τους άλλους, όποιοι κι αν είναι αυτοί, ό,τι κι αν μας έχουν κάνει!
Πηγή: εφημερίδα Διψώ, τ. 77
[]… δεν πάμε στην εκκλησία για να γιορτάσουμε την ανάσταση κάποιου, εστω του αρχηγού μας, αλλα και την βεβαιότητα της ΔΙΚΗΣ μας ανάστασης, την πρόγευση της, την ανάσταση ολων οσων αγαπήσαμε και εφυγαν απο κοντά μας , και ολων οσων ειναι κοντά μας και θα μας φύγουν η θα τους φύγουμε.
Ιω. 11¨25-26 “εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς, Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή· ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ κἂν ἀποθάνῃ ζήσεται,”
Ρωμ.8″38 “πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτε δυνάμεις …δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ”
δεν υπάρχει φυσική αθανασία της ψυχής , οπως οι πλατωνίζοντες νομίζουν, αλλά δώρο της ακατανόητης αγάπης του θεού σε ΟΛΟΥΣ , καλους και κακους, αγγέλους και διαβόλους , να μην γίνονται μηδέν, παρά τον θάνατο του σώματος, αλλα να διαμένη κατι , λογω αυτής της αγάπης που ΕΚΕΙΝΟΣ εχει για μας, αυτο που λέμε ψυχη.
αλλα ο πιστός χριστιανός, ειναι πάντα μελους της εκκλησίας, ειτε ζωντανός ειτε νεκρός.
μεσα στην εκκλησία ΔΕΝ υπάρχει θανατος (πόσες φορές το τόνιζε ο π.πορφύριος….). γιαυτο και στην θεια λειτουργία, που κατοξοχήν πραγματώνεται και εμφαίνεται το μυστήριο της εκκλησίας , ως ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ, ως παρουσια της θειας ζωης εδω και τωρα, μνημονευουμε ζωντας και νεκρους, δε υπαρχει διακριση, ολοι και ολα ειναι εδώ.
Ιω. 5¨24 “Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν.”
Ιω 8¨51 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐάν τις τὸν ἐμὸν λόγον τηρήσῃ, θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα. ”
αυτη η υπέρβαση του δικού μας θανάτου , (που ειναι ο χωρισμός πρώτα απο οτι αγαπήσαμε, και βεβαια η καταστροφή του σώματος μας, με το οποιο αγαπήσαμε και αγαπηθήκαμε. το δυσκολο δεν ειναι να παιθαίνης, ειναι να πάψης να ζης , λεει ο Γιαννης Αγιανης πεθαίνωντας , στους Αθλίους του Ουγκώ ) ειναι που γιορτάζουμε αυτές τις μέρες.
ειναι οτι , επιτρέψτε μου να επαναλάβω , ” οὔτε θάνατος …δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι…” []
Διαβάστε όλο το άρθρο του π. Ιωνά για την Ανάσταση στην Ταϊβάν στο ιστολόγιο Άρωμα Ασίας. Ιω. 11¨25-26 “εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς, Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή· ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ κἂν ἀποθάνῃ ζήσεται,”
Ρωμ.8″38 “πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτε δυνάμεις …δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ”
δεν υπάρχει φυσική αθανασία της ψυχής , οπως οι πλατωνίζοντες νομίζουν, αλλά δώρο της ακατανόητης αγάπης του θεού σε ΟΛΟΥΣ , καλους και κακους, αγγέλους και διαβόλους , να μην γίνονται μηδέν, παρά τον θάνατο του σώματος, αλλα να διαμένη κατι , λογω αυτής της αγάπης που ΕΚΕΙΝΟΣ εχει για μας, αυτο που λέμε ψυχη.
αλλα ο πιστός χριστιανός, ειναι πάντα μελους της εκκλησίας, ειτε ζωντανός ειτε νεκρός.
μεσα στην εκκλησία ΔΕΝ υπάρχει θανατος (πόσες φορές το τόνιζε ο π.πορφύριος….). γιαυτο και στην θεια λειτουργία, που κατοξοχήν πραγματώνεται και εμφαίνεται το μυστήριο της εκκλησίας , ως ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ, ως παρουσια της θειας ζωης εδω και τωρα, μνημονευουμε ζωντας και νεκρους, δε υπαρχει διακριση, ολοι και ολα ειναι εδώ.
Ιω. 5¨24 “Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν.”
Ιω 8¨51 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐάν τις τὸν ἐμὸν λόγον τηρήσῃ, θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα. ”
αυτη η υπέρβαση του δικού μας θανάτου , (που ειναι ο χωρισμός πρώτα απο οτι αγαπήσαμε, και βεβαια η καταστροφή του σώματος μας, με το οποιο αγαπήσαμε και αγαπηθήκαμε. το δυσκολο δεν ειναι να παιθαίνης, ειναι να πάψης να ζης , λεει ο Γιαννης Αγιανης πεθαίνωντας , στους Αθλίους του Ουγκώ ) ειναι που γιορτάζουμε αυτές τις μέρες.
ειναι οτι , επιτρέψτε μου να επαναλάβω , ” οὔτε θάνατος …δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι…” []
