ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ ΚΑΙ… ΣΕΡΒΟΥΛΟΣ
Ο Βολταίρος, γάλλος φιλόσοφος, ήταν άθεος. Και ασεβής. Έβριζε τα θεία. Και βλασφημούσε. Έκανε τον έξυπνο. Και ποίο το κέρδος του;
Το τέλος αυτού του ανθρώπου ήταν τρομερό: Ξεψυχώντας άρχισε να παραμιλάει με τρόπο φρικτό.
-Με πιάνουν, φώναζε. Με τραβούν. Με σέρνουν μπροστά στον θρόνο του Θεού. Ο διάβολος προσπαθεί να με πάρει! Να η κόλαση!... Κρύφτε με. Κρύφτε με.
Μέσα σε μια τέτοια αγωνία πέθανε ο «πατριάρχης της απιστίας»!
Η νοσοκόμος, μάλιστα, που τον περιποιόταν, βλέποντας το τέλος του τρομοκρατήθηκε. Και από τότε, όταν επρόκειτο να πάει σε άλλον ασθενή, ρωτούσε πρώτα να μάθει, μήπως ήταν άπιστος.
-Είδα το τέλος του Βολταιρου, έλεγε. Και δεν θέλω ποτέ πια, να ξαναδώ θάνατο άπιστου.
Πολλές φορές ο Θεός επιτρέπει, να βλέπομε (στον τρόπο πού πεθαίνουν μερικοί άνθρωποι) κάτι από την φρίκη, στην όποία πηγαίνει η ψυχή τους.
Αλλά, δόξα τω Θεώ, δεν είναι όλοι «Βολταίροι».
Πόσο όμως διαφορετικά είναι τα πράγματα στην περίπτωση άλλων! Εκείνων, που δεν αντιτάχθηκαν εωσφορικά στο θέλημα του Θεού. Αντίθετα το επόθησαν και το αναζήτησαν «εξ όλης της καρδίας», κάνοντας συνεχή προσευχή τους τα λόγια: «Ευλογητός ει, Κύριε, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά Σου...».
Στο ψυχωφελέστατο βιβλίο ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ (Α΄ τόμος) βρίσκομε μια πολύ διδακτική διήγηση.
Ο μεγάλος και σοφότατος διδάσκαλος της Εκκλησίας μας άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος αναφέρει, ότι στα χρόνια του ζούσε στην Ρώμη ένας ανάπηρος άνθρωπος, που τον έλεγαν Σέρβουλο. Ζούσε ζητιανεύοντας σε κάποια γωνιά στον δρόμο, όπου τον μετέφεραν οι δικοί του.
Ενώ όμως ήταν πάμπτωχος σε υλικά αγαθά, ήταν πάμπλουτος σε πνευματικές αρετές. Αυτό φαίνεται ολοκάθαρα από δύο περιστατικά:
Το πρώτο είναι, ότι πολλές φορές έδινε ελεημοσύνη από... τις ελεημοσύνες πού του έδιναν, για να συντηρείται.
Το δεύτερο είναι το έξής: Ο Σέρβουλος δεν ήξερε καθόλου γράμματα. Είχε όμως αγοράσει την αγία Γραφή. Και όσες φορές του έκαναν επίσκεψη διάφοροι ευσεβείς άνθρωποι, τούς παρακαλούσε να του διαβάζουν την άγία Γραφή.
Aλήθεια, πόσους δεν ελέγχει με το παράδειγμά του ο Σέρβουλος; πόσοι από μας, που και γράμματα ξέρουμε και υγιείς είμαστε, δυσκολευόμαστε να ανοίξουμε ένα πνευματικό βιβλίο, γιατί... δεν ευκαιρούμε! Εύκολα όμως βρίσκουμε χρόνο (και πολύ χρόνο) για τηλεόραση, κουτσομπολιά και άλλες ανώφελες απασχολήσεις...
Ακούγοντας, λοιπόν, ο Σέρβουλος συνεχώς τον λόγο του Θεού με πολλή προσοχή και ευλάβεια, κατάφερε να μάθει απ’ έξω την αγία Γραφή. Και η δύναμη του λόγου του Θεού φώτισε πλούσια τον νου και την καρδιά του. Και έτσι με ψυχική ανδρεία υπέμεινε την δοκιμασία του δ ο ξ ο λ ο γ ώ ν τ α ς νύκτα και ημέρα τον Θεό.
Το πόσο ευαρέστησε στον Θεό με τον τρόπο της ζωής του, φαίνεται από το οσιακό του τέλος:
Αναμένοντας την έξοδο της ψυχής του, παρακίνησε τους ανθρώπους που ήταν γύρω του, να σηκωθούν και να ψάλλουν μαζί του. Κάποια στιγμή σταμάτησε και τους είπε:
-Σιωπάτε! Δεν ακούτε τους ύμνους, που αντηχούν από τον ουρανό;
Και λέγοντας αυτά ελευθερώθηκε η ψυχή του από το σώμα. Και ελεύθερος πια από τα δεσμά τηςφθαρτής σαρκός, συμμετείχε (και συμμετέχει και θα συμμετέχει αιώνια) στην επουράνια αγγελική υμνωδία.
Την ίδια στιγμή ο τόπος γέμισε από άρρητη ευωδία! Μια απόδειξη, ότι την ψυχή του αγίου Σέρβουλου την παρέλαβαν εκείνοι, που λίγο πριν τους άκουσε να ψάλλουν. Και η ευωδία αυτή διεχέετο στον αέρα μέχρι την ώρα πού ενταφιάστηκε το ιερό του λείψανο!
Πραγματικά! Πόσο διαφορετική γεύση από τον θάνατο του άθέου Βολταίρου! Και τι αλήθειες ζωής αποκαλύπτουν με τον τρόπο τους οι θάνατοι αυτών των δύο, διαφορετικών σε «ψυχή» ανθρώπων!ΔΙΔΑΞΟΝ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΟΥ
Αρχιμ.. ΣΑΒΒΑ ΔΗΜΗΤΡΕΑΗ αμφίεσηΔεν εισερχόμεθα στους Ναούς με οποιαδήποτε αμφίεση, ή με την αμφίεση της ώρας εκείνης που βρεθήκαμε μπροστά στο Ναό. Η ακατάλληλη αμφίεση δεν δείχνει σεβασμό ούτε εκτίμηση, αλλά μάλλον περιφρόνηση. Εάν κανείς δεν το νοιώθει αυτό και έχει αντίθετη άποψη, πρέπει να γνωρίζει ότι την ενδυμασία δεν την καθορίζουν οι επισκέπτες, αλλά ο Οικοδεσπότης. Αυτό συμβαίνει όχι μόνο στην Εκκλησία, αλλά και στην καθημερινή ζωή και πράξη. Εάν λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα, τι όφελος θ’ αποκομίσουμε από τις προσευχές μας, εάν με ακατάλληλη ενδυμασία εισέλθουμε στο Ναό;
Ο Θεός βέβαια δεν έχει ανάγκη από τον τρόπο της αμφίεσης μας, διότι ενδιαφέρεται για την εσωτερική κατάσταση της ψυχής μας, αλλά εμείς έχουμε ανάγκη και πρέπει να παρουσιαστούμε με τρόπο που δείχνει το σεβασμό που κατά βάθος έχουμε και προς τον ιερό χώρο και προς τον Θεό. Μπαίνουμε με οποιαδήποτε αμφίεση, (π.χ. με κοντό παντελονάκι), στο γραφείο του Υπουργού ή του Στρατηγού για να ζητήσουμε μετάθεση του παιδιού μας;
Μερικές μάλιστα γυναίκες εισέρχονται στους Ιερούς Ναούς με παντελόνια, με εξώπλατα, αμάνικα φορέματα ή σούπερ μίνι φούστες και έχουν σκοπό να κοινωνήσουν ή να εξομολογηθούν. Εφ’ όσον η Εκκλησία, βάσει της Αγίας Γραφής (Δευτερονόμιον κβ', 5), δεν δέχεται αυτή την αμφίεση, γιατί εσύ επιμένεις στην άποψή σου και θέλεις ο Θεός να αλλάξει το Νόμο Του; Γιατί θέλεις να σκανδαλίζεις με την αμφίεσή σου τον κόσμο; Δεν έχεις τόσες και τόσες ενδυμασίες για τις διάφορες ώρες και εποχές του έτους; Κάνε και μία η δύο ενδυμασίες για τον Χριστό και την Παναγία! Αξίζει τον κόπο και θα έχεις και ευλογίες!
Εάν πάντως θελήσεις από εσωτερική ανάγκη να μπεις στο Ναό να προσευχηθείς με ακατάλληλη ενδυμασία, μην εισέρχεσαι μέσα στον κυρίως Ναό. Σταμάτα στον πρόναο ή Νάρθηκα. Άναψε το κερί σου κάνε εκεί την προσευχή σου και ο Θεός, που βλέπει την εσωτερική σου διάθεση, το σεβασμό σου αυτό, αλλά και την ανάγκη σου, θα σε ακούσει και θ’ ανταποκριθεί περισσότερο στα αιτήματά σου.ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ
Πρεσβ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΟΓΛΟΥ
