Η απάτη για τους «απόγονους» του Χριστού και της Μαγδαληνής.

Η απάτη για τους «απόγονους» του Χριστού και της Μαγδαληνής. Η οργάνωση που υποτίθεται ότι τους προστάτευε και τα περίφημα έγγραφα εξαπάτησαν χιλιάδες πιστούς.

Κάπως έτσι γράφτηκε και ο «Κώδικας Ντα Βίντσι». 

Η ιδέα ότι η Μαρία Μαγδαληνή είναι η μοναδική γυναίκα απόστολος που έχει γράψει δικό της Ευαγγέλιο είναι παλιά και φτάνει μέχρι την αρχαιότητα. Οι περισσότεροι μελετητές θεωρούν το “Ευαγγέλιο της Μαρίας” απόκρυφο, δηλαδή ότι γράφτηκε πολύ αργότερα από τα γεγονότα που ισχυρίζεται ότι καταγράφει και συγγραφέας δεν είναι η ίδια. Ωστόσο, η Μαρία ήταν μία σημαντική προσωπικότητα για ένα απόκρυφο χριστιανικό κίνημα γνωστό ως Γνωστικισμό, το οποίο ήταν αντίθετο προς την επικρατούσα ιδεολογία της Εκκλησίας. Οι Γνωστικοί, όπως και όλοι οι άλλοι Χριστιανοί που η επίσημη Εκκλησία θεωρούσε αιρετικούς, διώχθηκαν.

 Σύμφωνα με την παράδοση της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, μετά από τη σταύρωση και την ανάσταση του Χριστού, η Μαρία Μαγδαληνή συνόδευσε την Παρθένο Μαρία στην ελληνική πόλη της Εφέσου, όπου πέθανε και τάφηκε. Το σώμα της μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου διατηρήθηκε ως πολύτιμο λείψανο.    Σύμφωνα με μια άλλη, πολύ μεταγενέστερη παράδοση, η Μαρία ταξίδεψε στη ρωμαϊκή επαρχία Γκάλια Ναρμπογένσις, τη σημερινή Προβηγκία στη νότια Γαλλία, φέρνοντας μαζί της το Άγιο Δισκοπότηρο. Κατά τον Μεσαίωνα, δύο γαλλικά μοναστήρια ισχυρίστηκαν ότι έχουν τα λείψανα της Μαρίας Μαγδαληνής, αν και μάλλον πρόκειται για δύο μεσαιωνικές απάτες. Τα μοναστήρια καταστράφηκαν όπως και τα λείψανα, κατά τη Γαλλική Επανάσταση. Πάντως στη γαλλοκαθολική παράδοση, δεν υπάρχει καμία αναφορά σχετικά με τον γάμο της Μαρίας και του Ιησού.

 

Ο Νταν Μπράουν βάσισε το δημοφιλές μυθιστόρημά του, “Ο Κώδικας Ντα Βίντσι”, στο έργο των Μάικλ Μπέιτζεντ, Ρίτσαρντ Λι και Έρικ Λίνκολν, που εξέδωσαν το βιβλίο τους, “Άγιο αίμα, Άγιο Δισκοπότηρο” το 1982. Αν και υπάρχουν πολλές ομοιότητες μεταξύ του βιβλίου τους και του Μπράουν, υπάρχουν επίσης σημαντικές διαφορές. Ο Μπράουν εμπλέκει την οργάνωση Opus Dei, περιγράφοντάς την ως ομάδα κρούσης της Καθολικής Εκκλησίας, επανδρωμένης με μισότρελους μοναχούς-δολοφόνους. Οι Μπέιτζεντ, Λι και Λίνκολν βασίζουν τη θεωρία τους για τους επιζώντες απογόνους του Ιησού Χριστού και της Μαρίας Μαγδαληνής, σε έγγραφα που ανακάλυψαν στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας τη δεκαετία του 1970. 

Τα έγραφα που αποτελούν το “κλειδί” για το μυστήριο της συνωμοσίας, έχουν το όνομα “Μυστικοί φάκελοι του Ανρί Λομπινό”. Οι φάκελοι αποκάλυψαν ένα εξωπραγματικό μυστικό, αν και όχι αυτό που αποκαλύπτεται στο “Άγιο αίμα, Άγιο Δισκοπότηρο” ή στον “Κώδικα ΝταΒίντσι”. Οι 27 σελίδες των Φακέλων είναι ένα μείγμα εγγράφων, μεταξύ των οποίων η “Γενεαλογία των Μεροβίγκιων Βασιλέων και η Μεροβίγκια προέλευση πολλών γαλλικών και ξένων Οίκων”. Υπάρχει ακόμα ένα τμήμα της ιστορίας του Κοινού της Σιών, της μυθικής οργάνωσης που υποτίθεται ότι κινούσε τα νήματα της πολιτικής και της θρησκείας για αιώνες, μαζί με μία λίστα των Μεγάλων Δασκάλων της, η οποία περιλαμβάνει φωτεινές μορφές όπως ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Ισαάκ Νεύτων, ο Βίκτωρ Ουγκώ και ο Ζαν Κοκτό. Και μία γενεαλογία που αποδεικνύει την άμεση καταγωγή ενός Γάλλου, του Πιερ Πλαντάρ, από τον τελευταίο Μεροβίγκιο βασιλιά, τον Δαγοβέρτο τον ΙΙ. Ο Πιερ Πλαντάρ γεννήθηκε στο Παρίσι το 1920. Οι γονείς του ήταν και οι δύο υπηρέτες, ενώ ο ίδιος εκπαιδεύτηκε ως σχεδιαστής. Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η μισή Γαλλία βρισκόταν υπό γερμανική κατοχή, ο Πλαντάρ προσπάθησε να σχηματίσει αρκετές οργανώσεις με ισχυρά εθνικιστική, αντισημιτική και αντιμασονική ιδεολογία. Αντί να ευχαριστηθούν οι γερμανικές αρχές, του απαγόρευσαν αυτές τις δραστηριότητες.

Όταν αυτός συνέχισε, οι Γερμανοί τον συνέλαβαν και τον έκλεισαν στη φυλακή για τέσσερις μήνες. Το 1951 ο Πλαντάρ παντρεύτηκε και μετακόμισε στο Ανμάς στη νοτιοανατολική Γαλλία. Το 1953 κλείστηκε ακόμη έξι μήνες στη φυλακή για απάτη. Το Μάιο του 1956, ο Πλαντάρ αποφάσισε να σπρώξει λίγο το πεπρωμένο του και ίδρυσε μια τοπική οργάνωση με το όνομα Κοινό της Σιών, την οποία περιέγραψε με μεγαλοπρέπεια ως ένα “Καθολικό ιπποτικό τάγμα για την προαγωγή μιας ανεξάρτητης συντηρητικής ένωσης”. Όμως, οι σκοποί του Κοινού αποδείχθηκαν αρκετά ήπιοι, καθώς περιορίστηκε στην εκστρατεία για κοινωνική στέγαση χαμηλού κόστους στην Ανμάς. Το όνομα “Σιών” δεν ήταν κάποια αναφορά στο Ισραήλ ή στην Ιερουσαλήμ, αλλά στο κοντινό Όρος Σιών. Σύμφωνα με το γαλλικό κράτος, το Κοινό της Σιών διαλύθηκε το φθινόπωρο του 1956 και δεν είχε καμία δραστηριότητα μετά από την ημερομηνία αυτή. Όμως η δημιουργία του ήταν μόνο το πρώτο νήμα σε έναν πολύπλοκο ιστό επινόησης, απάτης και πλαστογραφίες στις οποίες θα επιδίδονταν ο Πλαντάρ και οι συνένοχοί του, Φιλίπ ντε Σεριζί και Ζεράρ ντε Σεντ, στη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας. Η κομπίνα του Πλαντάρ: Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο Πλαντάρ γνώρισε τον Νοέλ Κορμπού, έναν ιδιοκτήτη εστιατορίου στο μικρό χωριό Ρεν-λε-Σατό στην περιοχή του Λανγκτόγκ στη νοτιοανατολική Γαλλία.

Ο Κορμπού φημίζονταν στη Γαλλία για τον ρόλο που είχε παίξει στη διάδοση της ιστορίας του Πατέρα Φρανσούα Μπερενζέ Σονιέρ, του ιερέα του Ρεν-λε-Σατό, ο οποίος σύμφωνα με τον Κορμπού, είχε ανακαλύψει έναν αρχαίο θησαυρό, αλλά και κάτι μυστηριώδη έγγραφα κατά την ανακαίνιση του ναού του το 1891. Η αλήθεια ήταν κάπως πιο αποκρουστική. Ο ιερέας Σονιέρ στην πραγματικότητα εξαπατούσε τους ενορίτες του, εισπράττοντας χρήματα για ευχές προς του νεκρούς, τις οποίες δεν διάβαζε ποτέ. Ο θρύλος όμως ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον και ευνοϊκός για τη δουλειά του Κορμπού και τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης πίστεψαν την ιστορία του κρυμμένου θησαυρού. Ο Πλαντάρ αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον θρύλο προς όφελός του, κατασκευάζοντας τα μυστηριώδη έγγραφα, τα οποία υποτίθεται ότι είχε βρει ο ιερέας Σονιέρ μαζί με τον θησαυρό. Φυσικά, τα έγγραφα αφορούσαν το τελείως φανταστικό μεσαιωνικό Κοινό της Σιών και περιείχαν αποδείξεις για τους δεσμούς του Πλαντράρ με τον Δαγοβέρτο τον ΙΙ.

 

Μαζί με τον Φίλιπ Σεριζί, ο Πλαντάρ δημιούργησε τους “Μυστικούς φακέλους” και τους “φύτεψε” στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας το 1967. Ταυτόχρονα, ένας άλλος συνεργός του, ο συγγραφέας Ζεράρ ντε Σεντ, έγραψε το βιβλίο, “Ο καταραμένος θησαυρός της Ρεν-λε-Σατό”, με περιγραφές των μυστηριωδών εγγράφων και του μεγάλου μυστικού τους. Το βιβλίο έγινε μπεστ σέλερ στη Γαλλία και μεταφράστηκε και στα Αγγλικά. Το μόνο που χρειαζόταν τώρα ο Πλαντάρ ήταν κάποιος που θα “ανακάλυπτε” τα πρωτότυπα και θα έκανε όλες τις συνδέσεις που ήθελε ο Πλαντάρ. Αυτός που τελείως τυχαία μπήκε στη σκηνή ήταν ο Έρικ Λίνκολν, ένας σεναριογράφος που είχε εργαστεί στην επιτυχημένη βρετανική εκπομπή επιστημονικής φαντασίας “Doctor Who”. Συνεργάστηκε με τον Αμερικάνο συγγραφέα Ρίτσαρντ Λι και τον Νεοζηλανδό Μάικλ Μπέιτζεντ για να διερευνήσουν το ζήτημα σε μεγαλύτερο βάθος, οπότε βρήκαν τους πλαστούς φακέλους του Πλαντάρ στη βιβλιοθήκη. Εξέδωσαν το μπεστ σέλερ “Άγιο αίμα, Άγιο Διοσκοπότηρο” το 1982. Σε αυτό το βιβλίο, και όχι στους φακέλους, χρωστάει ο Νταν Μπράουν την ιδέα ότι ο Ιησούς είχε παντρευτεί τη Μαρία Μαγδαληνή, της οποίας οι απόγονοι επέζησαν στη Γαλλία προστατευμένοι από το ψεύτικο Κοινό της Σιών.

Πάντως, το μυθιστόρημα του Μπράουν είναι μία φανταστική περιγραφή μια ψευτοϊστορίας, που και η ίδια βασίζεται σε ένα σύνολο πλαστών εγγράφων.

 ΠΗΓΗ: Οι Μεγαλύτερες Απάτες της Ιστορίας, Eric Chaline, Εκδόσεις Κλειδάριθμος... 

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/i-apati-gia-tous-apogonous-tou-christou-ke-tis-magdalinis-i-organosi-pou-ipotithete-oti-tous-prostateve-ke-ta-perifima-engrafa-exapatisan-chiliades-pistous-kapos-etsi-graftike-ke-o-kodikas-nt/

Η Μαρία Μαγδαληνή, που υποτίθεται ότι μετανόησε και έπλυνε τα πόδια του Χριστού με μύρο, δεν υπήρξε ποτέ πόρνη, αλλά ήταν μια ευσεβής γυναίκα. Τη χαρακτήρισε ιερόδουλη μισή χιλιετία μετά, ο Πάπας Γρηγόριος Α΄...

 
Η Μαρία Μαγδαληνή ήταν η αμαρτωλή πόρνη που εξιλεώθηκε, για τα απόκρυφα Ευαγγέλια, που προκαλούν την οργή της εκκλησίας, ήταν η σύζυγος του Χριστού που έφερε στον κόσμο το παιδί του. Είναι μία από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του χριστιανισμού και ταινίες, όπως ο «Κώδικας Ντα Βίντσι» έχουν δημιουργήσει ένα πολύ ελκυστικό μυστήριο γύρω από αυτήν. Όμως, σύμφωνα με την ορθόδοξη εκκλησία, η Μαρία Μαγδαληνή δεν ήταν τίποτα από όλα αυτά. Η Μαρία καταγόταν από τα Μάγδαλα, από όπου προέκυψε και το όνομα Μαγδαληνή. Ήταν μία απ’ τις γυναίκες που ακολουθούσαν και βοηθούσαν οικονομικά τον Χριστό και τους μαθητές του. Πρώτη φορά αναφέρεται το όνομά της στο Ευαγγέλιο του Λουκά και του Μάρκου, σύμφωνα με τα οποία ο Χριστός έβγαλε «επτά δαιμόνια» από μέσα της. Η πιο πιθανή εξήγηση του όρου «επτά δαιμόνια» ήταν ότι τη θεράπευσε από κάποια πολύ σοβαρή ασθένεια. Αργότερα, η καθολική εκκλησία απέδωσε τα δαιμόνια ως τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα.

Μαρία Μαγδαληνή: Η Μαρία Μαγδαληνή εμφανίζεται ξανά στη Σταύρωση. Όλα τα Ευαγγέλια την κατονομάζουν ανάμεσα στις γυναίκες που παρακολούθησαν τη Σταύρωση του Χριστού, αψηφώντας τον κίνδυνο της σύλληψης απ’ τους Ρωμαίους. Μετά την αποκαθήλωση, η Μαρία Μαγδαληνή ήταν μία απ’ τις γυναίκες που άλειψαν το σώμα του Χριστού με μύρο και ήταν η πρώτη που Τον είδε μετά την Ανάσταση. Στην ορθόδοξη παράδοση, η Μαρία Μαγδαληνή δεν ήταν μία πανέμορφη νεαρή πόρνη, αλλά  μία σεβάσμια γυναίκα μέσης ηλικίας. Μετά την Ανάσταση, ταξίδεψε στη Ρώμη, όπου ανακοίνωσε στον αυτοκράτορα Τιβέριο, ότι ο Χριστός ήταν υιός του Θεού. Έμεινε με τη Θεοτόκο μέχρι την Κοίμησή της και αφού κήρυξε το Ευαγγέλιο σε πολλές χώρες της Μεσογείου, εγκαταστάθηκε στην Έφεσο μέχρι το τέλος της ζωής της.

Μαρία Μαγδαληνή, η μετανοημένη πόρνη: Η «πόρνη» Μαρία Μαγδαληνή είναι αποτέλεσμα μίας «θεολογικής σύγχυσης». Στο Ευαγγέλιο του Λουκά, λίγο πριν αναφερθεί το όνομα της Μαρίας Μαγδαληνής για πρώτη φορά, περιγράφεται το εξής επεισόδιο. Μία ανώνυμη ιερόδουλη επισκέφτηκε τον Ιησού στο σπίτι του Σίμωνα του Φαρισαίου και μετανοημένη για τις αμαρτίες της, έπλυνε τα πόδια του με μύρο και τα σκούπισε με τα λυτά, μακριά μαλλιά της. Αντιθέτως, στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου, η ιερόδουλη συναντά τον Χριστό στο σπίτι του Σίμωνα του Λεπρού στη Βηθανία. Όμως, στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, στη Βηθανία τα πόδια του Ιησού πλύθηκαν από τη Μαρία, την αδερφή του Λαζάρου, η οποία ήθελε να τον ευχαριστήσει επειδή ανέστησε τον αδερφό της.  Οι δύο ανώνυμες ιερόδουλες, η Μαρία απ’ τη Βηθανία και η μυροφόρος Μαρία Μαγδαληνή, έγιναν ένα άτομο. Όσοι μελετούσαν προσεκτικά τις επίσημες πηγές γνώριζαν ότι ήταν διαφορετικά πρόσωπα, αλλά δεν ίσχυε το ίδιο για όλους τους ιερείς και κήρυκες της καθολικής εκκλησία, που προέρχονταν από κατώτερες κοινωνικές τάξεις και είχαν ελλιπή μόρφωση. Η «σύμπτυξη» επισημοποιήθηκε το 591 από τον Πάπα Γρηγόριο Α΄. Είναι γνωστός και ως «Γρηγόριος ο Μέγας» και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους θρησκευτικούς ηγέτες της ιστορίας. Με ένα κήρυγμά του, ο Γρηγόριος ένωσε τη Μαρία Μαγδαληνή με την ιερόδουλη που έπλυνε τα πόδια του Χριστού: «Αυτή που ο Λουκάς αποκαλεί αμαρτωλή γυναίκα, αυτή που ο Ιωάννης αποκαλεί Μαρία, πιστεύουμε ότι είναι η Μαρία απ’ την οποία βγήκαν τα επτά   δαιμόνια σύμφωνα με τον Μάρκο. Και τι θα μπορούσαν να είναι αυτά τα επτά δαιμόνια, αν όχι τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα;». Την εποχή του Γρηγορίου, η Ευρώπη μαστιζόταν από την πανούκλα, την οποία ο κόσμος αντιμετώπιζε ως την τιμωρία του Θεού για τους αμαρτωλούς. Ο Γρηγόριος κήρυξε τη μετάνοια και τον άμεμπτο βίο ως το μοναδικό τρόπο προφύλαξης απ’ την αρρώστια και παρουσίασε την «ιερόδουλη Μαρία Μαγδαληνή» ως το απόλυτο σύμβολο της εξιλέωσης: «Είναι εμφανές, αδερφοί μου, ότι η γυναίκα προηγουμένως χρησιμοποιούσε το μύρο για να αλείψει το κορμί της, ετοιμάζοντάς το για απαγορευμένες πράξεις. Αυτά που επιδείκνυε προκλητικά, τώρα θα το προσφέρει στο Θεό με ένα αξιέπαινο τρόπο. Φρόντιζε τα μαλλιά της για να τονίσει την ομορφιά της, αλλά τώρα τα μαλλιά της στεγνώνουν τα δάκρυά της. Είχε πει περήφανες, αλαζονικές κουβέντες με το στόμα, που τώρα φιλά τα πόδια του Κυρίου. Για κάθε απόλαυση που έζησε, τώρα κάνει θυσίες. Μετέτρεψε τα εγκλήματά της σε αρετές, για να μετανοήσει και να υπηρετήσει το Θεό».

Στην ορθόδοξη εκκλησία όμως, η ταύτιση της Μαρίας Μαγδαληνής με την πόρνη είναι βλασφημία. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος επισημαίνει ότι η πόρνη που μετανόησε περιγράφεται στα Ευαγγέλια, αλλά ήταν μια άλλη γυναίκα, που δεν αναφέρεται το όνομά της στα ευαγγέλια. Για την ορθόδοξη εκκλησία ήταν δια βίου παρθένα και ένα απόλυτα σεβαστό πρόσωπο. Θεωρείται ισάξια με τους αποστόλους και εορτάζεται στις 22 Ιουλίου.

Μαγδαληνή, η σύζυγος του Ιησού: Η ιστορία της Μαρίας Μαγδαληνής περιπλέκεται κι άλλο στα απόκρυφα Ευαγγέλια. Στο Ευαγγέλιο του Φιλίππου αναφέρεται ότι η Μαρία Μαγδαληνή ήταν η σύντροφος του Ιησού. Την αγαπούσε πιο πολύ από τους υπόλοιπους ακολούθους του και τη φιλούσε συχνά στο στόμα. Σύμφωνα με το Ευαγγέλιο της ίδιας της Μαρίας, ο Ιησούς έδειχνε προτίμηση σε εκείνη, της μιλούσε και τη συμβούλευε, αλλά δεν υπήρχε ερωτική σχέση μεταξύ τους. Τα απόκρυφα Ευαγγέλια γράφτηκαν αιώνες μετά τη γέννηση του Χριστού και δεν θεωρούνται έγκυρα ούτε από την ορθόδοξη, αλλά ούτε κι από την καθολική εκκλησία. ... 

 
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/i-maria-magdalini-pou-ipotithete-oti-metanoise-ke-epline-ta-podia-tou-christou-me-miro-den-ipirxe-pote-pornialla-itan-mia-efsevis-gineka-tin-charaktirise-ierodouli-misi-chilietia-meta-o-papas-gr/