Διάφορες προσευχές

Υπάρχουν περιπτώσεις πού αισθανόμαστε κάθε ημέρα την ψυχική ανάγκη νά εκπληρώσουμε τά θρησκευτικά μας καθήκοντα π.χ. νά ανάψουμε το κανδήλι στο σπίτι μας, λέγοντας και κάποια λόγια προσευχής, ώστε νά μήν είναι ή πράξις μας τύπος, άλλα και ουσία. Για τις περιπτώσεις αυτές παραθέτουμε μερικές ολιγόλογες προσευχές.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΟ ΤΟΥ ΦΑΓΗΤΟΥ

Πάτερ ημών ό έν τοίς ούρανοίς, άγιασθήτω τό όνομά σου ελθέτω ή βασιλεία σου γενηθήτω τό θέλημά σου ώς έν ουρανώ και έπί τής γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ήμίν σήμερον, και άφες ημίν τά οφειλήματα ήμών ώς και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών και μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, άλλα ρύσαι ήμάς άπό του πονηρού. Ότι σου εστίν ή βασιλεία και ή δύναμις και ή δόξα, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος,νυν και άει και εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Χριστέ ό Θεός, ευλόγησον τήν βρώσιν και τήν πόσιν των δούλων σου, ότι Άγιος ει πάντοτε, νυν και αεί καί εις τού αιώνας των αιώνων. Αμήν.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ

Εύχαριστούμεν σοι, Χριστέ ό Θεός, ότι ενέπλησας ή μας των επιγείων σου αγαθών. Μή στερήσης ημάς και τής επουρανίου σου βασιλείας. Άλλ’ ώς έν μέσω τών μαθητών σου παρεγένου, Σωτήρ, τήν ειρήνην διδούς αύτοίς, έλθέ και μεθ’ ημών και σώσον ημάς.

ΟΤΑΝ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ

Τά διαβήματά μου κατέθυνον, Κύριε, κατά τό λόγιόν σου και μή κατακυριευσάτω μου πάσα ανομία.

Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν έν ή πορεύσομαι, ότι προς σέ ήρα τήν ψυχήν μου.

ΟΤΑΝ ΘΥΜΙΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

Κατευθυνθήτω ή προσευχή μου ώς θυμίαμα ενώπιόν σου έπαρσις τών χειρών μου θυσία εσπερινή, εισάκουσόν μου, Κύριε.

Θυμίαμα Σοι προσφέρομεν, Χριστέ ό Θέος ήμών, είς οσμήν ευωδίας πνευματικής, ό προσδεξάμενος εις τό υπερουράνιόν Σου Θυσιαστήριον, άντικατάπεμψον ημίν τήν χάριν τού Παναγίου Σου Πνεύματος.

ΟΤΑΝ ΠΙΝΟΥΜΕ ΑΓΙΑΣΜΟ

Κύριε, ποίησον αύτό και δι’ έμέ «Αφθαρσίας πηγήν, άγιασμού δώρον, αμαρτημάτων λυτήριον, νοσημάτων αλεξιτήριον, δαίμοσιν όλέθριον, ταίς εναντίαις δυνάμεσιν απρόσιτον, αγγελικής ισχύος πεπληρωμένον».

ΟΤΑΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΛΑΔΙ ΚΑΝΔΗΛΑΣ η ΑΛΛΟ ΑΓΙΑΣΜΑ ΠΡΟΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ

Πάτερ Άγιε. ιατρέ τών ψυχών καί τών σωμάτων ημών, ό πέμψας τόν μονογενή σου Υιόν, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, πάσαν νόσον ιώμενον καί έκ θανάτου λυτρούμενον, ίασαι καί τόν δούλον σου (τό όνομα), έκ τής περιεχούσης αυτόν σωματικής καί ψυ­χικής ασθενείας, καί ζωοποίησον αύτόν, διά της χάριτος του Χριστού σου.

ΟΤΑΝ ΑΝΑΒΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΝΔΗΛΙ Η ΕΝΑ ΚΕΡΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ.

Άρτος ζωής αιωνιζούσης γενέσθω μοί τό Σώμα σου τό άγιον, εύσπλαγχνε Κύριε, καί τό τίμιον Αίμα, καί νόσων πολυτρόπων άλεξιτήριον.

Τού δείπνου σου τού μυ­στικού, σήμερον Υιέ Θεού, κοινωνόν μέ παράλαβε. ού μή γάρ τοις έχθροίς σου τό μυστήριον ειπω, ού φίλημα σοί δώσω καθάπερ ό Ιούδας άλλ’ ώς ό ληστής ομολογώ σοί. Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τη βασιλεία σου.

Ιδού γάρ βαδίζω προς θείαν Κοινωνίαν Πλαστουργέ, μή φλέξης με τή μετουσία πύρ γάρ ύπάρχεις τούς αναξίους φλέγον. άλλ’ούν κάθαρον έκ πάσης κηλίδος.

ΟΤΑΝ ΠΕΡΝΑΜΕ ΑΠΟ ΝΑΟ ’Ή ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟ

Το απολυτίκιο τού Ναού ή όταν είναι τούτο άγνωστο, τό:«Κύριε Ιησού Χριστέ έλέησόν με» (τρεις φορές), κάνοντας ευλα­βικά τό σημείον τού Σταυρού.

ΟΤΑΝ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΥΠΝΟ

Έν τή σκέπη των πτερύγων σου σκεπασθήσομαι και υπνώσω. ότι σύ, Κύριε, κατά μόνας έπ’ έλπίδι κατώκησάς με.

Εις χείρας σου, Κύριε, παρατίθημι την ψυχήν καί τό σώμα μου. Αύτός με ευλόγησον, αυτός με ελέησον καί ζωήν τήν αιώνιον χάρισαί μοι. Αμήν.

ΟΤΑΝ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΜΕ

Δέσποτα Κύριε, ό πολλάκις συμπλεύσας τοις αγίοις μαθηταίς καί Αποστόλοις σου συμπλεύσον καί ημίν τοις αναξίοις δούλοις σου, καί πάντα εναντίον άνεμον καταπράυνον, Κυβερνήτης σύ ημών γενόμενος καί τήν χάριν τήν σήν δωρούμενος πάσιν ήμίν, Κύριε, δόξα σοί.

ΟΤΑΝ ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΣΕΙΣΜΟΣ

Ό επιβλέπων έπί τήν γην καί ποιων αύτήν τρέμειν, ρύσαι ήμάς τής φοβέρας του σεισμού απειλής, Χριστέ ό Θεός, και κατάπεμψον ήμίν πλούσια τά ελέη σου. Πρεσβείαις της Θεοτόκου μόνε Φιλάνθρωπε.

ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΙΤΗΜΑ ή ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ

Ψάλλουμε τον μικρόν ή τον μεγάλον Παρακλητικόν Κανόνα προς τήν Παναγία, όπως και τον Ακάθιστον Ύμνον (τούς Χαιρετισμούς), πού υπάρχουν σέ πολλές αύτοτελείς έκδόσεις. Επίσης τά ωραία «Θεοτοκία».

*»Η προσευχητική και ιαματική δύναμη των ψαλμών»

Σύντομη Επεξήγηση: του «Πάτερ ημών…»

Πάτερ

Η Κυριακή προσευχή αρχίζει με αυτή την επίκληση. Μας διδάσκει ο Κύριος να ονομάζουμε τον Θεό Πατέρα. Πατέρα, γιατί είναι ο δημιουργός και πλάστης μας. Ο χορηγός του είναι, της ζωής.

Ημών

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Κύριος μας διδάσκει να προσφωνούμε τον Θεό όχι μόνο Πατέρα, αλλά Πάτερ ημών. Πατέρα μας. Όχι Πατέρα μου. Έτσι μας αποτρέπει από μια εγωιστική σχέσι με τον Θεό. Υπάρχει ο Θεός και εμείς, όχι ο Θεός και εγώ.

Ο εν τοις ουρανοίς

Ο Πανάγιος Θεός είναι Πατέρας μας, αλλά και ο μόνος εν τοις ουρανοίς Πατέρας. Διευκρινίζει ο άγιος Χρυσόστομος: Δεν περιορίζει δηλαδή τον Θεό στον ουρανό αλλά υψώνει από την γη τον προσευχόμενο και τον προσηλώνει στους ανώτερους χώρους και τις άνω κατοικίες. Την αγιότητα λοιπόν του Θεού Πατρός δηλώνει το “εν ουρανοίς” και όχι τον τόπο του πανταχού παρόντος Θεού

Αγιασθήτω το όνομά σου

Είναι το πρώτο αίτημα της Κυριακής προσευχής. Το “αγιασθήτω” σημαίνει “δοξασθήτω”, κατά τον άγιο Χρυσόστομο. Δεν έχει ασφαλώς ο άκτιστος Θεός την ανάγκη να δοξάζεται από τα κτιστά του πλάσματα. Θέλει όμως να τον δοξάζουμε, γιατί αυτό ωφελεί εμάς τους ανθρώπους. Μας προφυλάσσει από τον κίνδυνο να δοξάζουμε τον εαυτό μας με δόξα ψευδή, που δεν μας ανήκει. Η φιλοδοξία είναι γέννημα της φιλαυτίας.

Ελθέτω η Βασιλεία σου

Όταν ο Θεός βασιλεύη στον άνθρωπο, ο άνθρωπος ελευθερώνεται, ειρηνεύει, αναπαύεται, αγιάζεται. Όταν δεν βασιλεύη ο Θεός στον άνθρωπο, ο άνθρωπος είναι εκτεθειμένος στην τυραννία του διαβόλου που τον υποδουλώνει στα πάθη, στην φιλαυτία και τον φέρνει στην ανία, στο κενό, στην πλήξι, στην μοναξιά, κάνοντας την ζωή του κόλασι. Ο σημερινός κόσμος που αρνείται την βασιλεία του Θεού, βασανίζεται από φρικτές δαιμονικές καταστάσεις, όπως την μαγεία, τις δεισιδαιμονίες, τα ναρκωτικά, την τρομοκρατία, τα εγκλήματα, την διάλυσι της οικογενείας. Μας διδάσκει λοιπόν ο Κύριος να ζητούμε να έλθη η Βασιλεία του, που κατά τους αγίους Πατέρας είναι η Χάρις του Αγίου Πνεύματος.

Γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης

Το εγωιστικό θέλημα εχώρισε τον άνθρωπο από τον Θεό, τον εξώρισε από τον παράδεισο και έγινε αιτία όλων των κακών. Αν δεν απαρνηθή ο άνθρωπος το εγωιστικό του θέλημα και δεν υιοθετήση το άγιο θέλημα του Θεού, δεν μπορεί να θεραπευθή από την βαρειά αρρώστια της φιλαυτίας και του εγωισμού.

Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον

Με το αίτημα αυτό ζητούμε, κατά τους αγίους Πατέρας, όχι μόνο τον υλικό άρτο, αλλά κυρίως τον πνευματικό Άρτο, που είναι ο Χριστός. Ο Χριστός προσφέρεται σε μας με το λόγο Του και με το Σώμα και με το Αίμα Του. Σε κάθε Θεία Λειτουργία γίνεται αυτή η προσφορά.

Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών

Όσο ο άνθρωπος ζη εγωκεντρικά, δεν μπορεί να συγχωρήση τον συνάνθρωπό του. Ο θιγόμενος εγωισμός του δεν του το επιτρέπει. Όταν όμως αποφασίση δια της μετανοίας να ζήση θεοκεντρικά, τότε συγχωρεί όσους τον εστενοχώρησαν, αδίκησαν και έβλαψαν. Η απαλλαγή από την μνησικακία θέλει αγώνα, γιατί ο εγωισμός δυναστεύει τον έσω άνθρωπο. Γι’ αυτό ο Κύριος μας εδίδαξε να ζητούμε την συγχώρησί μας από τον Θεό, υπό τον όρο ότι και εμείς θα συγχωρούμε τους πταίοντας σε μας.

Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού

Και μη επιτρέψης, Κύριε, να πέσωμε σε πειρασμό, αλλά γλύτωσέ μας από τον πονηρό.

Δύο ειδών είναι οι πειρασμοί κατά τον άγιο Μάξιμο. Οι ενήδονοι και οι ενόδυνοι. Αυτοί που φέρουν ηδονή και αυτοί που φέρουν οδύνη. Οι πρώτοι είναι εκούσιοι και γεννούν τα πάθη. Οι δεύτεροι είναι ακούσιοι και διώχνουν τα πάθη. Τους εκούσιους πρέπει να αποφεύγουμε. Τους ακούσιους να μη επιδιώκουμε και να απευχώμεθα, διότι είμεθα αδύνατοι και μπορεί να υποκύψουμε΄ αλλ’ όταν έλθουν, να τους υπομένουμε με γενναιότητα ως “καθαρτήριον” της ψυχής.

Ότι Σου εστίν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα

Είναι φυσικό να τελειώνη η Προσευχή με την δοξολογία του Θεού και όχι με την παράκλησι να ρυσθούμε από τον πονηρό. Τον τελευταίο λόγο στον κόσμο έχει ο παντοδύναμος Θεός, ο Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων. Ο διάβολος μπορεί να φέρη αναστάτωσι, να επικρατεί προσωρινά στον κόσμο με τα όργανά του, αλλά τελικά θα γίνη το θέλημα του Κυρίου. Ο Χριστός είναι ο Αιώνιος Κύριος και Βασιλεύς.

Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.

Γι’ αυτό και μόνο στον Τριαδικό Θεό ανήκει η δόξα.