Για 50 χρόνια ο Aγιος λειτουργούσε καθημερινά από τις 8 το πρωί μέχρι τις 3 το μεσημέρι! Οι λειτουργίες του ήσαν ανεπανάληπτες.
Τις Κυριακές λειτουργούσε στη φτωχή ενορία του, που είχε μόνο οκτώ οικογένειες, και τις καθημερινές επισκεπτόταν τα ξωκλήσια της Αθήνας για να λειτουργήσει. Συχνά έκανε αγρυπνίες στο εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου στην Πλάκα, όπου έψελναν οι λογοτέχνες Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και Αλέξανδρος Μωραϊτίδης.
Η ζωή του Αγίου ήταν απλή. Νήστευε αυστηρά, προσευχόταν διαρκώς, αγαπούσε χωρίς διάκριση και ποτέ του δεν κρατούσε χρήματα.
Όσα του έδιναν οι χριστιανοί, χωρίς να τα μετρήσει τα σταύρωνε και τα μοίραζε σε απροστάτευτες νεαρές κοπέλες, σε φτωχές χήρες, σε άπορους σπουδαστές και σε νεαρά ζευγάρια για τα πρώτα τους έξοδα.
Σαν τον αντίκρυζαν να περπατάει στο δρόμο, οι γυναίκες έκαναν με ευλάβεια το σταυρό τους, οι άνδρες έκοβαν το βήμα τους για να προσπεράσει, οι αμαξάδες σταματούσαν την πορεία τους και κατέβαιναν και τα μικρά παιδιά έτρεχαν να πάρουν την ευχή του.
Όσα του έδιναν οι χριστιανοί, χωρίς να τα μετρήσει τα σταύρωνε και τα μοίραζε σε απροστάτευτες νεαρές κοπέλες, σε φτωχές χήρες, σε άπορους σπουδαστές και σε νεαρά ζευγάρια για τα πρώτα τους έξοδα.
Σαν τον αντίκρυζαν να περπατάει στο δρόμο, οι γυναίκες έκαναν με ευλάβεια το σταυρό τους, οι άνδρες έκοβαν το βήμα τους για να προσπεράσει, οι αμαξάδες σταματούσαν την πορεία τους και κατέβαιναν και τα μικρά παιδιά έτρεχαν να πάρουν την ευχή του.
Η παρουσία του ήταν τιμή για την πρωτεύουσα και όλοι οι κάτοικοι τον εκτιμούσαν και πίστευαν πως ο ταπεινός ιερέας ήταν ένας αληθινός άγιος.
Για την απέραντη αγάπη του, αλλά και για την ακούραστη άσκηση και ταπείνωσή του, ο Πανάγαθος Θεός τον τίμησε με ουράνιες δωρεές, όπως τα θαύματα και το προορατικό χάρισμα.
Για την απέραντη αγάπη του, αλλά και για την ακούραστη άσκηση και ταπείνωσή του, ο Πανάγαθος Θεός τον τίμησε με ουράνιες δωρεές, όπως τα θαύματα και το προορατικό χάρισμα.
Ο ίδιος ποτέ δεν δεχόταν ότι έκανε θαύματα. Συνήθιζε να τα ονομάζει "σημεία", ενώ με μεγάλο κόπο προσπαθούσε να κρύψει το προορατικό του χάρισμα.
Στις 3 Μαρτίου 1932 έγινε η οσιακή κοίμησή του και για τρεις ημέρες χιλιάδες λαού βρέθηκαν στον ΄Aγιο Ιωάννη για να προσκυνήσουν το σεπτό λείψανο του παπούλη.
Στις 3 Μαρτίου 1932 έγινε η οσιακή κοίμησή του και για τρεις ημέρες χιλιάδες λαού βρέθηκαν στον ΄Aγιο Ιωάννη για να προσκυνήσουν το σεπτό λείψανο του παπούλη.
ΠΟΛΙΤΗΣ: ΜΑΡΤΥΡΙΑ 02/03/2003 Σελ.: 3 Κωδ. άρθρου: 328678
Σήμερα υπάρχουν τα λείψανά του αγίου Νικολάου στο Ναό που λειτουργούσε (στο νέο που κτίστηκε) στην Αθήνα και τιμάται πια επίσημα από την Εκκλησία μας, ως άγιος στις 2 Μαρτίου.
Εκκλησάκι προς τιμή του στην Κύπρο έχει ανεγερθεί στην κοινότητα Ξυλοτύμπου, κοντά στην Ιερά Μονή Αγίας Μαρίνας.
