Read More

Θανατική ποινή

Θανατική Ποινή: η εσχάτη των ποινών

H θανατική ποινή αποτελεί ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα ζητήματα της αντεγκληματικής πολιτικής, ως προς την ορθότητα και τη σκοπιμότητά της. Aυτό συμβαίνει διότι στη θεώρηση του ζητήματος συμπλέκονται η κοινή γνώμη, οι νόμιμοί της εκπρόσωποι καθώς και επιστημονικοί παράγοντες, χωρίς οι απόψεις τους να παρουσιάζουν πάντα σημείο επαφής.
H διάσταση αυτή απόψεων μπορεί έως ένα βαθμό να ερμηνευθεί. Kατά το πλείστον, το κοινό θεωρεί τη θανατική ποινή ως σύμβολο ασφάλειας και ως βασικό μέσο περιστολής της εγκληματικότητας. Kυρίως όμως αποτελεί για πολλούς τον μοναδικό τρόπο απόδοσης δικαιοσύνης, ικανοποίησης - εκτόνωσης ορισμένων αρχεγόνων τάσεων του ανθρώπινου είδους και εξιλασμού του εγκληματία για την απεχθή πράξη του, τον μοναδικό τρόπο να ελαφρώσει ο πόνος των συγγενών του θύματος. Όλα αυτά τα συναισθήματα εκφράζει και η επιμονή και η επιλογή τους να παρευρεθούν στον χώρο της εκτέλεσης, να την παρακολουθήσουν σαν να επρόκειτο για κάποιο ξακουστό θέαμα. Kι αναρωτιέται κανείς: «Γιατί τέτοια επιθυμία για "ζωντανό" θάνατο;»
Aντίθετα, οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν το θέμα από μια άλλη διάσταση, την ιδεολογική. Kυρίως τα φιλελεύθερα κόμματα, θεωρούν τη θανατική ποινή ως ριζικά αντίθετη προς τη φύση της δημοκρατικής πολιτείας και ως αυταρχικό κατάλοιπο του παρελθόντος που μεγαλώνει το χάσμα ανάμεσα στην «εξουσία» και τον λαό, απ' τον οποίο πηγάζουν «όλες οι εξουσίες». Άλλωστε, οι κοινωνικοί σκοποί που επιτάσσει το πρόγραμμά τους και οι συνταγματικοί θεσμοί της χώρας, που επιβάλλουν τον σεβασμό και την προστασία της αξίας του ανθρώπου, υποδεικνύουν την κατάργηση ή τουλάχιστον την αδρανοποίηση της θανατικής ποινής.
Tέλος, οι επιστήμονες ξεκινώντας από τους σκοπούς της ποινής, επιδίδονται σε ατελεύτητες συζητήσεις γύρω από το εάν η θανατική ποινή μπορεί πράγματι να ενεργήσει προληπτικά για τη μείωση της εγκληματικότητας. Eξετάζουν, με άλλα λόγια, εάν μπορεί ν' ασκήσει εκφοβισμό σε υποψήφιους δολοφόνους ή άλλους δράστες ανάλογων σοβαρών εγκλημάτων.

Θα ήταν παράλειψη, όμως, αν στο σημείο αυτό δεν αναφερόμασταν στη στάση της Eκκλησίας απέναντι στην κατάργηση ή μη της θανατικής ποινής, δίνοντας την έμφαση που απαιτείται στους λόγους που οδηγούν στην υιοθέτηση αυτής της θέσης. Oι προκείμενοι λόγοι που υπογορεύονται από βασικές αρχές της χριστιανικής διδασκαλίας. Aπό θεολογικής απόψεως, λοιπόν, η θανατική ποινή δεν μπορεί να συμβαδίζει ούτε με τα λόγια της Παλαιάς και της Kαινής Διαθήκης, ούτε με άλλα κείμενα πατερικής σοφίας.

Bασική θέση της Bίβλου είναι ότι ο Θεός είναι ο δημιουργός της ζωής. Στην Παλαιά Διαθήκη είναι γραμμένο: «O Θεός θάνατον ουκ εποίησεν, ουδέ τέρπεται επ' ωφελεία ζώντων. Έκτισε γάρ εις τό είναι τά πάντα» και «ου θελήσει θέλω τόν θάνατον του αμαρτωλού, ως τό επιτρέψαι καί ζήν αυτόν». Παρά ταύτα στην ίδια Παλαιά Διαθήκη υπάρχουν διατάξεις επιβολής της θανατικής ποινής για βαριά παραπτώματα. H τακτική αυτή εξηγείται αν αναλογισθεί κανείς την όλη νομική της διδασκαλία που είχε σαν αποδεκτή τον σκληρόκαρδο λαό του Iσραήλ.
Στην Kαινή Διαθήκη, όμως, έχουμε τη διδασκαλία του Kυρίου, που φαίνεται ν' αποκλείει παντελώς τη θανατική ποινή, καθώς «Θεός δέ ουκ εστί νεκρών, αλλά ζώντων, πάντες γάρ αυτώ ζώσιν». Kαι αλλού εκφράζει τη χαρά του για την επιστροφή του Aσώτου, που μετανοεί και επιστρέφει, λέγοντας «ο υιός μου τούτος νεκρός ήν καί ανέζησε καί απολωλώς ην ευρέθη». Πολύ πιο ενδεικτική είναι η στάση που τήρησε ο Xριστός έναντι της μοιχαλίδας γυναίκας, που οι συμπατριώτες της εφαρμόζοντας το μωσαϊκό νόμο ήταν έτοιμοι να θανατώσουν με λιθοβολισμό. «O αναμάρτητος υμών πρώτος βαλέτω λίθος επ' αυτήν». Σαν καταπέλτης τα λόγια του Xριστού δεν αφήνουν περιθώρια για αμφιβολίες. Δικαίωμα για την επιβολή της θανατικής ποινής έχουν αποκλειστικά και μόνο οι άνθρωποι εκείνοι ή οι κοινωνίες, που είναι αναμάρτητοι, που δεν έχουν ευθύνη για την εγκληματική δραστηριότητα του δράστη. Kαι όταν ο ίδιος ο Xριστός αργότερα υφίσταται τη θανατική ποινή, μόνη Tου αντίδραση είναι η συγχώρηση των σταυρωτών Tου και η άρνηση της αντεκδικήσεως. O Bίκτωρ Oυκγώ εύστοχα παρατηρεί σχετικά: «την ημέρα που ο Θεάνθρωπος υπέστη τη θανατική ποινή, την κατήργησε».
Eκτός των ανωτέρω γεννιούνται δύο βασικά ερωτήματα σε σχέση με την επιβολή της θανατικής ποινής. Tο πρώτο είναι αν έχει κανείς το δικαίωμα να αφαιρεί την ανθρώπινη ζωή και το δεύτερο είναι αν η θανατική ποινή οδηγεί στην εν Xριστώ σωτηρία.
Aπαντώντας στο πρώτο ερώτημα, παρατηρούμε ότι η ζωή είναι δώρο του Θεού στον άνθρωπο, έχει ιερό χαρακτήρα και επιβάλλει στον κάτοχό της κάθε φροντίδα και επιμέλεια για τη διατήρησή της. H αφαίρεση ξένης ή και της ίδιας ζωής είναι αμάρτημα θανάσιμο και έγκλημα φοβερό. Δεν είμαστε εμείς υπεύθυνοι για το δώρο της ζωής, είναι ο Θεός.
Ως προς το δεύτερο ερώτημα, γεγονός είναι ότι μερικές φορές η επιβολή της θανατικής ποινής φέρνει σε συναίσθηση τον εγκληματία, τον οδηγεί σε μετάνοια ειλικρινή, εξομολόγηση και άφεση. Yπάρχουν όμως και πολλές άλλες περιπτώσεις, όπου οι θανατοποινίτες αυτοί εκτελούνται χωρίς να μετανοήσουν. Aυτοί, αν καταδικάζονταν, σε ισόβια, θα μπορούσε κανείς να ελπίσει ότι με την πάροδο του χρόνου θα έρχονταν σε συναίσθηση της αμαρτίας τους και θα μετανοούσαν.
Συμπερασματικά, θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο χριστιανισμός αντικρούει ως ανεπαρκή τα επιχειρήματα υπέρ της επιβολής της θανατικής ποινής: πρόκειται για την εκδίκηση, την αχρήστευση και τη διόρθωση. H εκδίκηση σαν σκοπός της ποινής δεν μπορεί να είναι σύμφωνος με το πνεύμα του Eυαγγελίου, καθώς ο Kύριος δίδαξε την αγάπη και τη συγγνώμη. H αχρήστευση του εγκληματία μπορεί να επιτευχθεί με τη στέρηση όχι της ζωής του, αλλά της ελευθερίας του. Tέλος, η διόρθωση του θανατοποινίτη καθίσταται αδύνατη με το θάνατό του.

ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΠΛΑΝΗ: Καταδικάζοντας τον Αθώο!

O Walter επέμενε μέχρι τέλους για την αθωότητά του. «O φόνος αυτής της γυναίκας ήταν ένα φρικτό έγκλημα, αλλά υπάρχει ένα χειρότερο έγκλημα που συντελείται τώρα, Θεέ μου, αφού εγώ καταδικάζομαι για ένα έγκλημα που δεν διέπραξα. Eίμαι σίγουρος ότι μια μέρα θα αποδειχθεί ότι είμαι εντελώς αθώος απ' αυτή την κατηγορία...». Eίναι μερικά από τα λόγια της αποχαιρετιστήριας επιστολής του, που έκρυβαν την προσδοκία του για μια μετά θάνατον αποκατάσταση διά της ανεύρεσης του αληθινού ενόχου.
H καταδίκη του Walter βασίστηκε σε τρεις μάρτυρίες, παρόλο που στην ακροαματική διαδικασία προέκυψε ότι και οι τρεις που υπέδειξαν τον Walter ως δράστη δεν ήταν διόλου αξιόπιστοι. Πράγματι τον αναγνώρισαν είτε μετά την υπόδειξη της αστυνομίας, είτε χωρίς να υπάρχουν άλλοι ύποπτοι, είτε χωρίς οι συνθήκες του εγκλήματος (νύχτα, έλλειψη φωτισμού) να επέτρεπαν την αναγνώριση από το μάρτυρα.

O Walter απαγχονίστηκε τελικά, αφού απερρίφθη αίτησή του για απονομή χάριτος. Tέσσερα χρόνια αργότερα μια άλλη γυναίκα σκοτώθηκε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που σκοτώθηκε και η γυναίκα που «σκότωσε» ο Walter. Kατά τη διάρκεια της δίκης αυτής αποδείχθηκε ότι και το αποδοθέν στο Walter έγκλημα είχε διαπραχθεί από τον δολοφόνο αυτής της γυναίκας...
Tο ενδεχόμενο δικαστικής πλάνης είναι σήμερα το πιο ισχυρό επιχείρημα κατά της θανατικής ποινής. Στην κυριολεξία, πρόκειται για δικαστικό φόνο, κατά τον Dieter Keller, καθώς υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις που επιδεικνύουν τέτοια ανευθυνότητα, ώστε η ψυχική απόσταση από τον φόνο να μην είναι τόσο μεγάλη, όπως στην περίπτωση καρατομήσεως ενός αθώου. Bέβαια, πολλοί υποστηρίζουν ότι ο κίνδυνος της εκτελέσεως ενός αθώου δεν υφίσταται πλέον χάρις στην άψογη λειτουργία του συστήματος δικαιοσύνης και τη διαζευκτική ευχέρεια επιβολής ποινής ισοβίου καθείρξεως.
Kι όμως, στη σκέψη αυτή ένας σοβαρός αντίλογος κάνει την εμφάνισή του. Tι γίνεται στην περίπτωση που η διατήρηση της θανατικής ποινής είναι το μέσο της κρατικής εξουσίας για την τρομοκράτηση ή την επιβολή στην αδύναμη μάζα; Tι γίνεται στην περίπτωση που οι πραγματικοί ένοχοι αποκαλύπτονται, αλλά η αστυνομία ή η εισαγγελία, προκειμένου να μην εκτεθεί, όπως συνέβη στους «τέσσερις του Σικάγο»¹, επιμένει στην αρχική της εκδοχή; Yπάρχει ένα σύστημα ποινικής διαδικασίας, το οποίο -όπως ορθά αναρωτιέται ο Jeremy Bentham-θα είναι ικανό να διασφαλίσει τους δικαστές από το να παραπλανηθούν από λανθασμένες αποδείξεις ή από το σφάλμα της δικής τους δικαστικής κρίσης;

Δικαστικές πλάνες συνέβησαν στο παρελθόν, συμβαίνουν και σήμερα, θα εξακολουθήσουν πάντοτε να συμβαίνουν, αφού άνθρωποι κρίνουν ανθρώπους. Aυτή η ιστορική γνώση περιχαρακώνει την θανατική ποινή στο χώρο του απαράδεκτου. Στη μνήμη μας ας έρθει η μεγαλύτερη δικαστική πλάνη όλων των εποχών, η σταυρική θυσία του Kυρίου...

Επιμέλεια: Ειρήνη Ποθητού, πτυχιούχος Νομικής

Παραπομπή:
1. Mαύροι που κατηγορήθηκαν και καταδικάστηκαν εσφαλμένα σε θάνατο -μόλις το 1996 στις H.Π.A.- για τη δολοφονία δύο λευκών και των οποίων την αθωότητα έφεραν στο φως τελικά τρεις φοιτήτριες λίγο πριν από την εκτέλεσή τους).

Bιβλιογραφία:
- Nέστωρ Kουράκης, «Ποινική καταστολή».
- Eμμανουήλ Pούκουνας, «Διεθνής προστασία Aνθρωπίνων Δικαιωμάτων»
- Kων/νος Kούτρας, «H θανατική ποινή».
- Iάσων Eυαγγέλου, «Tο πρόβλημα της θανατικής ποινής».
- M. Aνδριανάκη, «H κατάργηση της ποινής του θανάτου».
- Iωάννης Πανούσης «Kαι μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα και είπαν πως οι βάρβαροι πια δεν υπάρχουν...» (περ. Nομικό Bήμα τ. 25/1984 σελ. 1010-1015).
- Xριστόδουλος Παρασκευαΐδης, Mητροπολίτης Δημητριάδος «H ποινή του θανάτου εξ επόψεως χριστιανικής» (περ. Nομικό Bήμα τ. 25/1984 σελ. 993-998).
 

Read More

Μασονία ή ελευθεροτεκτονισμός

Μπορείτε να ενημερωθήτε για λίγα σημεία του θέματος εδώ.

και εδώ: 

Τι είναι η Μασονία;Μυστικά του Δόγματος

https://www.youtube.com/watch?v=ZTyb-LwgD1s&t=13s

Μια μεγαλύτερη ενασχόληση προϋποθέτει περισσότερο χρόνο...

Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 1/10

1http://www.youtube.com/watch?v=CSw5vFrGE7E&feature=related

2http://www.youtube.com/watch?v=-oJQ1Gv_FYw&feature=related

3http://www.youtube.com/watch?v=Gcs7LNuQY1o&feature=related

4http://www.youtube.com/watch?v=xsefMqrgsk0&feature=related

5http://www.youtube.com/watch?v=R8iRg2tUAPI&feature=related

6http://www.youtube.com/watch?v=Sq6qL6qPSg4&feature=related

7http://www.youtube.com/watch?v=drjj8hm0WQQ&feature=related

8http://www.youtube.com/watch?v=YN8ocF8uLqw&feature=related

9http://www.youtube.com/watch?v=YN8ocF8uLqw&feature=related

10 http://www.youtube.com/watch?v=_HwQV1p7Nqg&feature=related
Όταν μπείτε στο youtube στο πρώτο  βιντεάκι θα δείτε στα δεξιά και τα υπόλοιπα  μέρη με τη σειρά, διότι εδώ είναι τελικά απενεργοποιημένα!!!

Μασονικές στοές - Τέκτονες - Μασόνοι - part 1

http://www.youtube.com/watch?v=luUmNu2_Z7E&feature=related

2http://www.youtube.com/watch?v=jLBLPJLaHsc&feature=related

3http://www.youtube.com/watch?v=hJO0epxXPr4&feature=related

4http://www.youtube.com/watch?v=avjYURB-d2o&feature=related

5http://www.youtube.com/watch?v=SZz8ZoiBqJo&feature=related
και πάρα πολύ υλικό μπορείτε να βρείτε στο διαδύκτιο, π.χ.
https://www.youtube.com/watch?v=AHd3R_ywX6Y

και ολόκληρη διάλεξη στη  Λευκωσία
http://www.youtube.com/watch?v=OtBs0XAW4gc

και  ένα  ξεχωριστό απόσπασμα
http://www.youtube.com/watch?v=OtBs0XAW4gc
Μια σχετικά πρόσφατη συζήτηση :
https://www.youtube.com/watch?v=qigjsmEAdUg



https://www.youtube.com/watch?v=qigjsmEAdUg&t=55s

ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟΥ - Μασονικές στοές

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΣΟΝΙΑ

Ή λέξη μασονία και μασόνος προέρχονται από την Αγγλική λέξη MASON, που σημαίνει κτίστης. Συνεπώς, είναι τελείως άσχετη με την αλήθεια και το έργο, που επιτελούν οι ανήκοντες εις αυτήν.

Ή μασονία είναι σωματείο τσαρλατάνων, μάγων, σατανιστών, αντίχριστων, πνευματιστών, που καταπιάνονται με δαιμόνια και έργα του σκότους.

Αυτό αποδεικνύεται, αν πάρουμε στα χέρια μας μία από τις μασονικές Εγκυκλοπαίδειες και την διαβάσουμε, θα διαπιστώσουμε, ότι καταπιάνεται κατά κόρον με μάγους και μάγισσας και όσους έχουν σχέση με την μαγεία.

Ή μασονία είναι ένα Ιουδαϊκό δημιούργημα για την εξυπηρέτησή τους.

Αυτό αποδεικνύεται από πολλά,

α) Κατά την μασονική Εγκυκλοπαίδεια οι δημιουργοί του ήταν Ιουδαίοι,

β) Η Καμβάλα, ή Εβραϊκή μαγεία, θεωρείται ή βασίλισσα της μασονικής στοάς,

γ) Ένα πλήθος λέξεων είναι Εβραϊκές,

δ) Πρέπει να γνωρίζει ό μασόνος μάγος τουλάχιστον το Εβραϊκό αλφάβητο,

ε) Και καθώς παραπονούνται οι άλλοι μάγοι oι Ιουδαίοι μάγοι αυτοί κατακλύζουν τις μασονικές στοές και τις καταντούν Ιουδαϊκά "μαγαζιά".

Αν ρωτήσεις ένα μασόνο τι κάνουν στις στοές, θα σου πει καταπιάνονται με φιλοσοφικά θέματα. Δηλαδή καμουφλάρουν τα έργα ντροπής που επιτελούν στις στοές.

Στην βιντεοκασέτα "CM ΣΑΤΑΝΙΣΤΕΣ ΣΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ" παρουσιάζονται κείμενα μασονικά για τις γυμνιστικές τελετές τους, ίδια όταν μυούσαν γυναίκες. Γράφουν, ότι ή γυναίκα του μάγου Καλλιόστρο γυμνή "χειραγαγούσε" τις γυμνές υποψήφιες, ό δε Καλλιόστρο κατέβαινε γυμνός από την οροφή, γιατί έπρεπε οι γυναίκες νά δεχθούν γυμνή την αλήθεια.

Οι μικτές στοές είναι στημένες παγίδες για έκφυλους άνδρες τύπου Κλίντον-Λεβίνσκι όπου τελικά μπλέκουν και εξευτελίζουν τα θύματά τους. Στις στοές υποχρεώνουν τους μασόνους να ορκίζονται, ότι δε θ' αποκαλύπτουν τις προτάσεις που τους κάνουν άλλοι μασόνοι. Έτσι οί στοές καταντούν κέντρα που να κάνουν παράνομες συμφωνίες και κομπίνες. Το φοβερό δε είναι, ότι μπλέκουν σε αυτές πολιτικούς, κυβερνήτες, στρατιωτικούς, αστυνομικούς, ακόμη και δικαστικούς. Φαντάζεσθε λοιπόν, τί σατανικό κατασκεύασμα είναι και αν ρωτήσεις κάποιον πιστόν πολιτικό, γιατί δε διαλύουν αυτό το μεσαιωνικό καρκίνωμα, θα πει, ότι -δυστυχώς - εκεί μέσα ευρίσκονται αντίχριστοι, συμφεροντολόγοι, αρριβίστες και ανάξιοι πολιτικοί.

Έγιναν προτάσεις από πολλούς έντιμους πολιτικούς για να κλείσουν τα παράνομα αυτά "ξενόφερτα κέντρα", αλλ' αντιδρούν οϊ άγνωστοι στους πολλούς ισχυροί. Γι αυτό δεν υπάρχει Δημοκρατία, αφού λειτουργούν "νόμιμα" τα κέντρα αυτά εξυπηρετούντα σκοτεινούς σκοπούς, όπου οργιάζει ή παρανομία, και ή αμαρτία.

Στο Μεσαίωνα ή μαγεία εδιώκετο από τους Πάπες και βασιλείς και οι μάγοι θανατώνονταν. Κατά τον 17^ον αιώνα οι τραπεζίτες Ιουδαίοι, που έκδιδαν χαρτονομίσματα, χρηματοδότησαν τον Κρόμγουελ και ανέτρεψε τον Άγγλο Βασιλιά και σε αντάλλαγμα πήραν το μονοπώλιο.

Δημιούργησαν την τότε Ιδιωτική τράπεζα της Αγγλίας και "έκοβαν" τη στερλίνα, δίχως να γνωρίζουν οι άνθρωποι, ότι ήταν ιδιωτική τράπεζα, δηλαδή με παραπλανητικό εθνικό όνομα. Χρηματοδότησαν το άνοιγμα 10-20 στοών κάθε χρόνο. Στην Γαλλία, μέχρι τη Γαλλική Επανάσταση, αφού άνοιξαν 1000 στοές οργάνωσαν σε αυτές την Επανάσταση και πήραν το μονοπώλιο να εκδίδουν το φράγκο από την ιδιωτική τράπεζα της Γαλλίας. Χρηματοδότησαν και ίδρυσαν στοές διεθνώς.

Ήδη στον αιώνα μας κράτος εν κρατεί, ειδικά εκεί όπου υπάρχει πολύ Ιουδαϊκό στοιχείο. Επειδή όμως έγιναν γνωστά τα έργα της στοάς και την απέφευγαν οι άνθρωποι, παρά τις πιέσεις των πρακτόρων τους, δημιούργησαν λέσχες με μασονική διαχείριση, όπως τους ROTARY, LIONS, ROUND TABLE και άρπαξαν άλλους Οργανισμούς, όπως τους Y.M.C.A. κ.λ.π.

Χρηματοδοτούν και πατρονάρουν προσκόπους και αιρέσεις για να πλήξουν την Ορθοδοξία. Ελέγχουν, λόγω του ότι έχουν το χρήμα εις χείρας τους την οικονομική ζωή διεθνώς. Το εμπόριο, πολεμικές βιομηχανίες και τις κυβερνήσεις με ανθρώπους δικούς τους.

Ή Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και αυτή φαίνεται αιχμάλωτη, δεν επεμβαίνει. Στενάζουν οι έντιμοι πολιτικοί, οι οποίοι κάτω από το φόβο και τον τρόμο του ισχυρού αυτού σατανικού μασονικού κυκλώματος δε μιλούν.

Φαντασθείτε, πόσα δισεκατομμύρια δολάρια ξοδεύουν οι Ιουδαίοι, για να συντηρούν τις χιλιάδες Οργανώσεις που κάνουν "αντίπραξη" στην Εκκλησία. Φυσικά, σήμερα ελέγχουν τις εκδοτικές τράπεζες του δολαρίου. (Στερλίνα και φράγκο εθνικοποιήθησαν το 1946). Χρησιμοποιούν τα νομίσματα για χρηματοδότηση του σατανικού αυτού κατασκευάσματος, γιατί πιστεύουν, ότι μία ημέρα θα επιβάλουν παγκόσμια μασονική Κυβέρνηση με αρχηγό Ιουδαίο σατανιστή.

Χρηματοδοτούν και οργανώνουν, ότι κακό βρουν, ομοφυλόφιλους, ιερόδουλες, κινήματα δήθεν οικολογίας, δήθεν Ειρήνης, εργατικά Κινήματα, ελέγχοντας τα συμβούλια. Φυσικά αυτό γίνεται αντιληπτό, διότι τα συμβούλια τα κρατούν μασονικά στελέχη, που διευθύνουν και κατευθύνουν τις οργανώσεις, μεθοδεύοντας τρόπους να τρώγουν χρήματα και να διαιωνίζεται το παιγνίδι. Επειδή συνήθως, οι τραπεζίτες παραμένουν άγαμοι, ή άτεκνοι και άκληροι οι μετοχές καταλήγουν στις Συναγωγές. Έτσι, κατά την έκφραση τού Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, ενώ λέγουν, ότι είναι Ιουδαίοι, Ιουδαίοι δεν είναι, αλλά συναγωγή του σατανά.

Κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο εξαπέλυσαν όλες τις οργανώσεις τους για την δημιουργία του Κομουνισμού και αυτό πέτυχε στην Ρωσία, όπου υπήρχαν 7 εκατ. Ιουδαίοι. Στην Γερμανία τους υπάκουσε το Ναυτικό, με συνέπεια ν' αποφασίσουν ό Χίντενμπουργκ και Χίτλερ να παραδοθούν στους Συμμάχους και να κυνηγήσουν την Ιουδαία Ρόζα Λούξενμπουργκ και το Ιουδαϊκό κίνημα με μεγάλες εκτελέσεις Ιουδαίων. Και πάλιν το επανέλαβε αυτό ο Χίτλερ στο 2^ο παγκόσμιο πόλεμο, φοβούμενος επανάληψη του Μασονικού έργου του 1^ου  παγκοσμίου πολέμου. Αλλά αν γίνει και 3^ος παγκόσμιος, έχουν όλες τις οργανώσεις και αιρέσεις έτοιμες να τις κατευθύνουν για την επιβολή μίας παγκόσμιας κυβέρνησης.

Όταν αφήνουμε Ιουδαίους της Αμερικής να διεξάγουν μεσολαβήσεις "Ειρήνης" πρέπει να γνωρίζουμε, ότι στην "γλώσσα" τους προωθούν καταστάσεις και πιστεύουν ότι θα επιτύχουν να επιβάλουν μία παγκόσμια μασονική Κυβέρνηση.

Αυτή είναι ή αλήθεια.   Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του!

Ένας Τέκτων θυμάται... 1973-2003

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΟΧΛΙΑΣ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ Σ. ΤΖΑΝΕΤΟΣ   ΣΧΗΜΑ: 4 Χ 21, ΣΕΛΙΔΕΣ: 208

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα ένα βιβλίο που αναφέρεται στην εμπειρία 30 ετών τεκτονικής ζωής, γραμμένο από έναν άνθρωπο που συνεχίζει να βρίσκεται στους κόλπους του Τεκτονισμού ακόμα και σήμερα. Σ' αυτό το βιβλίο βγαίνουν στην επιφάνεια όλα τα μυστικά του Τεκτονισμού, του σύγχρονου Ελευθεροτεκτονισμού, από τη γέννησή του μέχρι τις μέρες μας. Τα βιβλία που έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα στην ελληνική αγορά παρουσιάζουν τον Τεκτονισμό με τρόπο επικριτικό, καθώς είναι γραμμένα από ανθρώπους, που είτε δεν είχαν σχέση με τις Στοές, είτε πέρασαν από αυτές για ένα μικρό διάστημα. Το συγκεκριμένο βιβλίο όμως δεν κρύβει την αλήθεια. ! Ο συγγραφέας του παρουσιάζει τα πράγματα με μία αφοπλιστική ειλικρίνεια.! Παρουσιάζει την ιστορία του Τεκτονισμού, τη διδασκαλία του και ένα ημερολόγιο για τα ευτράπελα και σοβαρά που έζησε μέσα στη Στοά. Ένα βιβλίο αληθινό, με στοιχεία και γεγονότα από έναν άνθρωπο που είναι 30 χρόνια στους κόλπους του Τεκτονισμού, που μπορεί να έχει γνώμη, γιατί ακριβώς έχει τη γνώση.

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Ο Δημήτρης Σ. Τζανέτος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1947. Σπούδασε οικονομικά και ασχολήθηκε με το εμπόριο. Ανήλθε στον 33ο βαθμό Σκωτικού τύπου (ανώτατος βαθμός του Τεκτονισμού) και είναι "Κυρίαρχος Μέγας Γενικός Επιθεωρητής" της Στοάς "Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδας". Το βιβλίο αυτό είναι το πρώτο μιας σειράς βιβλίων με το γενικό τίτλο "Τα αποκαλυπτικά βιβλία".

ΠΟΙΟΙ ΘΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ

-         Όλοι όσοι ενδιαφέρονται για τον Τεκτονισμό και τα μυστικά του.
- Οι μυημένοι στον Τεκτονισμό που θέλουν να "γνωρίσουν" μια διαφορετική εμπειρία από τη δική τους.

-         Όλοι αυτοί που θέλουν να διαβάσουν μια μαρτυρία απόλυτα? αληθινή.

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ
1) Είναι το πρώτο βιβλίο στην ελληνική αγορά γραμμένο από έναν εν ενεργεία Τέκτονα.

-         2) Είναι γραμμένο με απλή και κατανοητή γλώσσα και πραγματεύεται έννοιες που μπορούν να γίνουν αντιληπτές από τον μέσο αναγνώστη.

3) Δεν είναι επικριτικό και δεν έχει γραφτεί από θρησκοληπτική σκοπιά, δίνοντας έτσι την αλήθεια στον αναγνώστη με σαφήνεια και ειλικρίνεια.

4) Περιγράφει όλα τα στοιχεία που συνθέτουν τον Τεκτονισμό, απομακρύνοντας το πέπλο του μυστηρίου που τον σκέπαζε για πολλά χρόνια.

ΠΟΛΙΤΗΣ:15/06/2003 Σελ.: 4  Κωδ. άρθρου: 353225

Κατά τη Βασιλική μασονική Εγκυκλοπαίδεια της Αγγλίας, υπάρχουν το λιγότερο 12 θεωρίες για την προέλευση του μασονισμού:

α) από τους Πατριάρχες του Ισραήλ
β) από τα μυστήρια απίστων
γ) από την κατασκευή του ναού του Σολομώντος και τον εβραίο; αρχιτέκτονά του Χιράμ Αβί
δ) από τις Σταυροφορίες
ε) από τους Ναΐτες ιππότες (Knights Templars)
στ) από τις Ρωμαϊκές συντεχνίες (κολλέγια) των Αρχιτεχνιτών
ζ) από τις συντεχνίες των οικοδόμων του μεσαίωνος
η) από τους Ροδοσταυρίτες (Rosicrucians) του ΙΣΤ΄ αιώνος
θ) από τον Όλιβερ Κρόμβελ
ι) από τον πρίγκιπα Κάρολο Στούαρτ, για πολιτικούς σκοπούς
ια) από το Σερ Κρίστοφερ Ρεν, κατά την κατασκευή του Ναού του Αγίου Παύλου
ιβ) από το Δρα Ντεσαγκυλιέρ και τους φίλους του το 1717

Μερικοί μασόνοι συγγραφείς, δίδουν την ίδιαν αυτήν γενεαλογία του μασονισμού με  τον εβραϊκό αποκρυφισμό της Καμπάλα, διακηρύσσοντες ότι κατεβαίνει από τον Αδάμ και του «πρώτου» πατριάρχου της ανθρώπινης φυλής και εκείθεν μέσω σοφών ανδρών μεταξύ των Αιγυπτίων, Χαλδαίων, Περσών, και Ελλήνων. Στην Ευρώπη φαίνεται ότι, τόσο η επαγγελματική, όσο και η θεωρητική μασονία, προήλθε από τις συντεχνίες των οικοδόμων και εισήχθησαν στην Αγγλία, από τα Ρωμαϊκά κολλέγια (συντεχνείες). Αλλά το ένδυμα της αρχαίας παραδόσεως, η φρασεολογία και τα χρησιμοποιούμενα συνθήματα, δεν είναι ούτε Αιγυπτιακά, Χαλδαιϊκά, Ελληνικά ούτε Περσικά, αλλά Ιουδαϊκά. Ένα κύριο κανάλι εισαγωγής του στην Αγγλία, ήταν η Καμπάλα των εβραίων. Ο μασονισμός έχει τις ρίζες του στο εβραϊκό ιερατείο. Όλα τα τελετουργικά βιβλία της μασονίας, ομιλούν καθαρά περί Ναών, τελετών, ιεραρχίας και χρησιμοποιούν όρους και πράξεις καθαρώς εβραϊκές.( Τα κείμενα (τελετουργικά) της Ελληνικής μασονίας αναφέρουν 286 εβραϊκές λέξεις.)

Κατ' αρχάς εις τον αρχαϊκόν μασονισμό ανήκαν μόνον οι ιερείς, οι υπηρέτες των Ναών και οι Τέκτονες, οι οποίοι έπρεπε να είναι άνθρωποι της εμπιστοσύνης, διότι κατασκεύαζαν και μυστικά τμήματα των Ναών (μυστικούς διαδρόμους, θαλάμους θησαυρών, μυστικές θύρες διαφυγής κλπ.). Επειδή όμως ήταν αδύνατον και ασύμφορον μετά την κατασκευήν εκάστου Ναού, να εκτελούνται οι κατασκευαστές του ως εγένετο, κατά την Αιγυπτιακήν και Βαβυλωνιακήν συνήθειαν, οι ραββίνοι εφρόντισαν να τους οργανώσουν κάτω από μίαν ιεραρχίαν. Αργότερα οι ραββίνοι τους εχρησιμοποίησαν δια να επιτυγχάνουν κοσμικήν εξουσίαν και να ελέγχουν τις μάζες. Μετά την καταστροφή του Ναού το 70 μ.Χ. το εβραϊκόν ιερατείον, το οποίον κατηύθυνε μυστικώς τον αγώνα κατά των Ρωμαίων και όλων των μη εβραίων, άρχισε να κάνει μέλη της οργανώσεως και άτομα μη έχοντα σχέσιν με οικοδομές και τέκτονες. Αργότερα δε και μη εβραίους. Εκείνοι που μετέφεραν το μασονισμό στην Ευρώπη είναι οι Φράγκοι και οι Σταυροφόροι. Από την Ευρώπη ταχέως μετεδόθη και στα άλλα σημεία της γης. Γι' αυτό ο μασονισμός είναι ένα κράμα εβραϊσμού και ιπποτισμού, ενώ δια τους συνηθισμένους κοινούς τέκτονες, ο ανώτατος βαθμός τελειώνει στον 33ον, στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλοί άλλοι βαθμοί, ανώτατος των οποίων είναι ο 100ός, του Αυτοκράτορος. Ουδέποτε όμως Χριστιανός, οιουδήποτε δόγματος, έφθασε ποτέ στο το βαθμό του Αυτοκράτορος. Η κίνηση αυτή με τη σημερινή της μορφή, έχει την αρχή της στις συντεχνίες των οικοδόμων καθεδρικών ναών κατά το Μεσαίωνα, που ζούσαν ομαδικά στις «καλύβες οικοδομής» (στοές). Χρησιμοποιούσαν σύμβολα και συνθήματα, προκειμένου να διαφυλάξουν τα μυστικά του επαγγέλματός τους, από ανεπιθύμητο ανταγωνισμό.

Το έτος 1717, τέσσερις στοές ενώθηκαν στο Λονδίνο και μ' αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκε η «Μεγάλη Στοά». Έτσι οι «καλύβες οικοδόμων» των Καθεδρικών Ναών, μεταβλήθηκαν σε κοινωνικές λέσχες.

Κατά το μεσαίωνα οι συντεχνίες αυτές προστατεύονταν επίσημα από τούς Βασιλείς. Ήταν επομένως ελεύθερος χώρος, όπου μπορούσαν ανενόχλητα να διαφυλαχθούν και να καλλιεργηθούν ιδέες και τάσεις, που ευρίσκοντο υπό διωγμό. Υποστηρίζεται ότι στις συντεχνίες κατόρθωσαν να παρεισφρήσουν αποκρυφιστικές οργανώσεις, όπως οι Ναΐτες και οι Ροδόσταυροι. Έτσι οι συντεχνίες των πρακτικών οικοδόμων, έγιναν στοές πνευματικών οικοδόμων, με σκοπό τη μεταβολή των «ακατεργάστων λίθων σε κατεργασμένους», με πνευματική έννοια. Η προετοιμασία γι' αυτό το πνευματικό οικοδόμημα συμπληρώθηκε το έτος 1723, με την έκδοση του βασικού Συντάγματος των μασόνων, των «Αρχαίων Καθηκόντων». Συγγραφέας του είναι ο πρεσβυτεριανός κήρυκας στο Λονδίνο James Anderson.

Αναζητώ στο διαδίκτυο, αλλά και σε βιβλία τα θέματά μου. Στις εγγραφές μου αναφέρω την πηγή μου. Αν κάποιος θεωρήσει ότι θίγεται από κάποια εγγραφή μου, ας επικοινωνήσει μαζί μου. Αν κάποιος blogger, θέλει να αντιγράψει κάποια από τις εγγραφές μου, μπορεί να το κάνει. Θα ήθελα όμως να με αναφέρει με ενεργό link

Read More

Χάρτης της στάσης της παγκόσμιας κοινότητας για την νομοθεσία περί άμβλωσης

Στάση της παγκόσμιας κοινότητας για τη νομοθεσία περί άμβλωσης 

Υπόμνημα

 ██ Νόμιμο με προϋποθέσεις

 ██ Νόμιμο για βιασμό, κίνδυνος θανάτου της μητέρας, του παιδιού, κοινονικοοικονομικούς λόγους

 ██ Παράνομο εκτός από βιασμό, κίνδυνος θανάτου της μητέρας, του παιδιού, κοινονικοοικονομικούς λόγους

 ██ Παράνομο εκτός από βιασμό, κίνδυνος θανάτου της μητέρας, του παιδιού ██ Παράνομο εκτός από βιασμό, κίνδυνος θανάτου της μητέρας

 ██ Παράνομο

██ Ποικίλει

██ Όχι στοιχεία

Άμβλωση ή έκτρωση είναι η αφαίρεση του εμβρύου από τη μήτρα, με συνέπεια το θάνατό του. Αυτό μπορεί να προκληθεί τεχνητά μέσω των χημικών, χειρουργικών ή άλλων μέσων. Συνήθως, «η άμβλωση» αναφέρεται σαν μια προκληθείσα διαδικασία που συνέβη εντός των πρώτων είκοσι εβδομάδων κύησης, εντός των οποίων το έμβρυο δεν θεωρείται βιώσιμο (κατά κάποια λογική).

Έχουν υπάρξει διάφορες μέθοδοι άμβλωσης καθ' όλη τη διάρκεια της Ιστορίας. Οι ηθικές και νομικές πτυχές της άμβλωσης αποτελούν το αντικείμενο της έντονης συζήτησης σε πολλά μέρη του κόσμου.

Το κύριο ζήτημα είναι κατά πόσο το έμβρυο μπορεί να χαρακτηριστεί ως άνθρωπος και ως εκ τούτου η έκτρωση ως ανθρωποκτονία. Ταυτόχρονα τίθεται και το ζήτημα της αυτοδιάθεσης της εγκύου, το δικαίωμά της να διαθέτει το σώμα της όπως αυτή νομίζει.

Νεώτερες έρευνες έχουν δείξει ότι ο αριθμός των εκτρώσεων δεν επηρεάζεται από την νομική αναγνώριση ή μη του δικαιώματος της έκτρωσης^[1].

Read More

εκτρώσεις

Επέζησε από έκτρωση....

Τα θαυμαστά της δημιουργίας.......

είναι δικαίωμα της γυναίκας..

.

Read More

βιοηθική

Η προσωπικότητα βρίσκεται στην καρδιά

Θέλετε το φιλέτο σας σενιάν ή καλοψημένο; Προτιμάτε το ροκ ή την κλασική μουσική; Κανονικά, ο εγκέφαλος θα πρέπει να είναι η έδρα της προσωπικότητάς μας, ωστόσο άτομα που απέκτησαν νέα καρδιά μετά από μεταμόσχευση αναφέρουν ότι μαζί μ’ αυτήν απέκτησαν και καινούριες συνήθειες. Οι επιστήμονες δίνουν διάφορες εξηγήσεις για το φαινόμενο. Του Gorm Palmgren, Phd, ερευνητή Βιοτεχνολογίας στο Εθνικό Ερευνητικό Κέντρο της Δανίας και στο Max Planck Institute  Με το… χέρι στην καρδιά – θα σας άρεσε να έχετε την καρδιά ενός δολοφόνου να χτυπά στο στήθος σας; Μία γερμανική έρευνα έδειξε ότι το ένα τρίτο των ασθενών που περιμένουν να υποβληθούν σε μεταμόσχευση θα ένιωθαν αμήχανα, αν έπρεπε να δεχτούν μόσχευμα από έναν εγκληματία ή κάποιον αυτόχειρα, ενώ οι μισοί δε θα ήθελαν να λάβουν μόσχευμα από ένα γουρούνι ή άλλο ζώο. Το ερώτημα είναι κατά πόσον οι ενδοιασμοί των ασθενών είναι παράλογοι και αβάσιμοι, ή αν πραγματικά μπορεί να αλλάξει η στάση μας απέναντι στο νόμο και την τάξη, αν λάβουμε ως μόσχευμα την καρδιά ενός εγκληματία. Σίγουρα η καρδιά ενός γουρουνιού δε θα μας μεταμορφώσει σε γουρούνια, αλλά πολλοί αισθάνονται την προσωπικότητά τους να αλλάζει μετά από μία μεταμόσχευση καρδιάς, ή θυμούνται πράγματα που δεν έζησαν ποτέ. Εδώ και πολλά χρόνια αυτές οι αλλαγές αιτιολογούνταν είτε ως ψυχική αντίδραση, επακόλουθο μιας μεγάλης εγχείρησης, η οποία πρόσφερε μεμιάς στον ασθενή μακροβιότητα και καλύτερη ποιότητα ζωής, είτε ως παρενέργειες των ισχυρών φαρμάκων που είναι απολύτως απαραίτητα μετά τη μεταμόσχευση, για να διασφαλίσουν ότι το ανοσοποιητικό σύστημα δε θα απορρίψει τη νέα καρδιά. Κατά παράδοση στις ΗΠΑ ο λήπτης πληροφορείται την ταυτότητα του δωρητή του οργάνου, και σε πολλές περιπτώσεις συναντά την οικογένειά του μετά την ανάρρωση. Οι επισκέψεις αυτές συχνά επιφυλάσσουν πολύ ενδιαφέρουσες εμπειρίες, όταν οι ασθενείς ξαφνικά συνειδητοποιούν ότι κάποια πρωτόγνωρα στοιχεία της προσωπικότητάς τους ή το καινούριο τους πάθος ανταποκρίνονται ακριβώς σε εκείνα του νεκρού δότη. Μελέτες σε άτομα που απέκτησαν καινούρια καρδιά μετά από μεταμόσχευση δείχνουν ότι στην πραγματικότητα πολλοί έχουν «κληρονομήσει» ένα μέρος της προσωπικότητας και των αναμνήσεων του δότη. Οι επιστημονικές αυτές έρευνες έχουν οδηγήσει στη διατύπωση διαφόρων θεωριών που προσπαθούν να ερμηνεύσουν πώς είναι δυνατό αυτά τα χαρακτηριστικά να σχετίζονται με την καρδιά, ενώ θεωρητικά θα έπρεπε να εξαρτώνται αποκλειστικά από τον εγκέφαλο. Από τα fast food στη χορτοφαγία Εδώ και δέκα χρόνια, ο ψυχολόγος Paul Pearsall του Πανεπιστημίου της Χαβάης, μαζί με τους συναδέλφους του Gary E. Schwartz και Linda G. Russek του Πανεπιστημίου της Αριζόνας, έχει εξετάσει διεξοδικά τις περιπτώσεις 23 ασθενών που υποβλήθηκαν σε μεταμόσχευση καρδιάς. Κατά τις συνεντεύξεις με τους ίδιους τους ασθενείς, καθώς και με τις οικογένειές τους και τους συγγενείς των δωρητών, οι ψυχολόγοι εντόπισαν πολλά παραδείγματα όπου μέρος της προσωπικότητας ή της μνήμης του δότη έδειχνε να έχει ακολουθήσει την καρδιά στο λήπτη: Μία 29χρονη γυναίκα με ομοφυλοφιλικές ερωτικές προτιμήσεις και μεγάλη αδυναμία στα χάμπουργκερ και το πρόχειρο φαγητό, μετά τη μεταμόσχευση καρδιάς έγινε ξαφνικά χορτοφάγος και άρχισε να έλκεται σεξουαλικά μόνο από άντρες. Επίσης, μετά τη μεταμόσχευση, τα βράδια ένιωθε έναν έντονο πόνο στο στέρνο, που σύμφωνα με τους γιατρούς δε σχετιζόταν με την επέμβαση. Στις συνεντεύξεις με τους ερευνητές, η μητέρα της δότριας ανέφερε ότι ο τρόπος ζωής της 19χρονης κοπέλας που είχε δωρίσει την καρδιά ήταν απόλυτα εναρμονισμένος με τα ιδανικά του χιπισμού: ήταν χορτοφάγος, διατηρούσε εστιατόριο με υγιεινές τροφές και ήταν οπαδός του «ελεύθερου έρωτα», με πολλές επιτυχίες στους άντρες. Σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα, και λίγο πριν ξεψυχήσει είχε παραπονεθεί στη μητέρα της ότι την πονούσε ακόμα το στήθος, στο σημείο όπου την είχε χτυπήσει το αυτοκίνητο. Σε μια άλλη περίπτωση, η γυναίκα που δέχτηκε το μόσχευμα φαίνεται πως «κληρονόμησε» και ένα μέρος της μνήμης του δότη: Μία 18χρονη κοπέλα απέκτησε τη νέα της καρδιά από ένα συνομήλικό της μουσικό, που έγραφε ο ίδιος τη μουσική και τους στίχους των τραγουδιών του. Αργότερα, εκείνη επισκέφθηκε τους γονείς του μουσικού, που της έβαλαν να ακούσει τα τραγούδια του. Παρ’ όλο που η κοπέλα τα άκουγε για πρώτη φορά, γνώριζε τα λόγια των τραγουδιών, σαν να τα είχε ξανακούσει. Ένα από τα τραγούδια είχε τον τίτλο «Ντάννυ, η καρδιά μου σου ανήκει» και, κατά περίεργη σύμπτωση, την κοπέλα που είχε πάρει το μόσχευμα οι δικοί της τη φώναζαν χαϊδευτικά Ντάννυ. Δεν είναι, όμως, μόνο η μνήμη και η προσωπικότητα που αφήνουν, καθώς φαίνεται, το αποτύπωμά τους στην καρδιά. Ορισμένοι ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση ξαναζούν πάλι και πάλι τη στιγμή του θανάτου του δότη: Για έναν 56χρονο δάσκαλο, η μόνη αξιοσημείωτη διαφοροποίηση μετά τη μεταμόσχευση ήταν ότι μέρα και νύχτα έβλεπε τον Ιησού μπροστά του σε όραμα. Στη συνέχεια, έβλεπε μια έντονη λάμψη και ένιωθε μεγάλη ζέστη στο πρόσωπο. Η σύζυγος του 34χρονου αστυνομικού που ήταν ο δότης της καρδιάς ανέφερε ότι ο άντρας της σκοτώθηκε κατά την εκτέλεση του καθήκοντος, προσπαθώντας να συλλάβει έναν έμπορο ναρκωτικών, όταν πυροβολήθηκε στο πρόσωπο σχεδόν εξ επαφής. Ο κύριος ύποπτος για τη δολοφονία του είχε μακριά μαλλιά, εκφραστικά μάτια και θύμιζε σε γενικές γραμμές τον Ιησού. Ο δάσκαλος που απέκτησε την καρδιά του αστυνομικού ξαναζούσε στα οράματά του την τελευταία οπτική εντύπωση του δότη, πριν από το θάνατό του. Όταν κανείς ακούει τις ιστορίες αυτές μία μία ξεχωριστά, μπορεί να υποθέσει ότι απλά πρόκειται για τυχαίες συμπτώσεις, αλλά οι τρεις ερευνητές που έχουν πάρει οι ίδιοι τις συνεντεύξεις είναι πλέον πεπεισμένοι ότι ένα μέρος της προσωπικότητας ακολουθεί την καρδιά, όταν αυτή αλλάζει ιδιοκτήτη. Προς το παρόν, είναι αδύνατο να πει κανείς πόσο συχνά συμβαίνει αυτό το φαινόμενο, αφού ακόμη δεν έχουν γίνει συστηματικές έρευνες. Στην συγκεκριμένη έρευνα, οι 23 ασθενείς επιλέχθηκαν ακριβώς επειδή είχαν μια αισθητή αλλαγή στην προσωπικότητά τους ή βίωναν νέες μνημονικές παραστάσεις. Το φαινόμενο δεν παρατηρείται μόνο στην Αμερική. Στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Βιέννης στην Αυστρία, όπου εργάζεται η καρδιολόγος Brigitte Brunzel, περίπου το 6% όσων έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση καρδιάς αναφέρουν μεταβολές στην προσωπικότητα, ενώ σε άλλες μελέτες το ποσοστό ανεβαίνει στο 21-31%. Υπάρχουν κατά βάση τρεις θεωρίες για την ερμηνεία των αλλαγών της προσωπικότητας. Η μία βασίζεται στην κλασική επιστήμη, ενώ οι άλλες δύο είναι πιο αμφιλεγόμενες. Η παραδοσιακή επιστημονική εξήγηση βασίζεται στα λεγόμενα νευροπεπτίδια, τα οποία είναι βραχείες αλυσίδες πρωτεϊνών που χρησιμοποιούνται ως νευροδιαβιβαστές στον εγκέφαλο και επιτρέπουν τη μεταβίβαση πληροφοριών, από το ένα νευρικό κύτταρο στο άλλο. Τα νευροπεπτίδια παράγονται από νεύρα όλου του σώματος και έχουν δράση σε πολλά διαφορετικά όργανα. Επιπλέον, το ίδιο νευροπεπτίδιο μπορεί να έχει διαφορετική λειτουργία ανάλογα με τη θέση του στο σώμα. Για παράδειγμα, το νευροπεπτίδιο NPY ρυθμίζει τόσο την όρεξη, που εξαρτάται από τον εγκέφαλο, όσο και την αντλητική δραστηριότητα της καρδιάς. Η νευρολόγος Candace Pert στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Τζορτζτάουν της Ουάσινγκτον στις ΗΠΑ, θεωρεί ότι μία νέα καρδιά μπορεί να επηρεάσει τον εγκέφαλο του λήπτη μέσω των νευροπεπτιδίων, που μεταφέρονται στο σώμα με την κυκλοφορία του αίματος. Αν, για παράδειγμα, η καινούργια καρδιά παράγει νευροπεπτίδια τύπου NPY σε κάποιο βαθμό, το κυκλοφορικό μπορεί να τα μεταφέρει μέχρι τον εγκέφαλο, όπου επηρεάζουν και την όρεξη. Παρ’ όλο που δεν έχουμε αυτή τη στιγμή επιστημονική τεκμηρίωση ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο, η υπόθεση αυτή μάς δίνει μία θεωρητική βάση, για να αιτιολογήσουμε πώς είναι δυνατό μία νέα καρδιά να μεταβιβάζει στο λήπτη την προτίμηση του δότη, λόγου χάρη, για τη χορτοφαγία. Μαγνητικά πεδία επηρεάζουν τον εγκέφαλο Η δεύτερη θεωρία βασίζεται στο ότι τόσο ο εγκέφαλος όσο και η καρδιά παράγουν ισχυρά ηλεκτρικά και ηλεκτρομαγνητικά πεδία, που αποτελούν το θεμέλιο της λειτουργίας τους. Το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της καρδιάς είναι τόσο ισχυρό, που με ευαίσθητα όργανα μετρήσεων γίνεται αντιληπτό σε απόσταση άνω των 30 μέτρων. Επομένως, η καρδιά είναι πιθανό να μπορεί να επηρεάσει τον εγκέφαλο με αυτό τον τρόπο. Ωστόσο, δεν υπάρχει πειραματική επιστημονική τεκμηρίωση ότι η καρδιά έχει την ικανότητα να αποθηκεύει αναμνήσεις ή να μεταβάλλει τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας στον εγκέφαλο. Ο Gary Schwartz και η Linda Russek υποστηρίζουν μία τρίτη θεωρία, σύμφωνα με την οποία τα κύτταρα με τα μόριά τους, έχουν την ικανότητα να αποθηκεύουν πληροφορίες, αλλάζοντας απειροελάχιστα τη μορφή τους. Όπως ένα αποτύπωμα στην άμμο μαρτυρά ότι κάποιος περπάτησε στην παραλία, οι υποστηρικτές αυτής της θεωρίας πιστεύουν ότι τα συμβάντα στη ζωή ενός ανθρώπου, αφήνουν αποτυπώματα σε όλα τα όργανα του σώματός του. Σύμφωνα με τη θεωρία, που υποστηρίζει τη λεγόμενη συστηματική ή κυτταρική μνήμη, δεν είναι ο εγκέφαλος το μόνο όργανο που διαθέτει μνήμη – αντιθέτως, μπορεί να παραλάβει νέες αναμνήσεις, από μία μεταμοσχευμένη καρδιά και να τις επεξεργαστεί σαν να ήταν δικές του. Κάθε άλλο παρά κοινώς αποδεκτή είναι η άποψη ότι η καρδιά, ή κάποιο από τα άλλα όργανα που μεταμοσχεύονται από άνθρωπο σε άνθρωπο, μπορεί να μεταφέρει χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ή αναμνήσεις του δότη στο λήπτη του μοσχεύματος. Τώρα, όμως, οι προσπάθειες μεταμόσχευσης εγκεφαλικών κυττάρων προχωρούν αλματωδώς, ως ελπιδοφόρα προοπτική ριζικής θεραπείας σοβαρών ασθενειών, όπως το Alzheimer και το Parkinson. Αν κάποτε γίνει συνηθισμένη πρακτική η μεταμόσχευση εγκεφαλικών κυττάρων ή ακόμη και ολόκληρων εγκεφαλικών κέντρων από ένα άτομο σε ένα άλλο, ξαφνικά θα μας είναι πολύ πιο εύκολο να αποδεχτούμε ότι μέρη της προσωπικότητας ή της μνήμης του δότη, μπορεί να μεταβιβάζονται μαζί με το μόσχευμα στο λήπτη. ΣΤΟΙΧΕΙΑ Κάθε μέρα γίνονται περίπου 11 μεταμοσχεύσεις καρδιάς στον κόσμο, εκ των οποίων οι 6 στις ΗΠΑ και τον Καναδά, οι 4 στην Ευρώπη και 1 στον υπόλοιπο κόσμο.  Γερμανικές έρευνες δείχνουν ότι μέχρι 31% των ασθενών παρατηρούν μεταβολές προσωπικότητας.  Στην Ελλάδα δεν προβλέπεται η ενημέρωση για την ταυτότητα του δότη.

Read More