ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 03/04/2002

Πώς βλέπουν 4 ΄Ελληνες επιστήμονες την Ευθανασία

Το πείραμα της Ολλανδίας

Των ΙΩΑΝΝΑΣ ΣΩΤΗΡΧΟΥ - ΝΑΝΤΙΑΣ ΓΙΑΝΝΙΡΗ

Οι φιλελεύθερες πολιτικές προϋποθέτουν ανεκτικές και εν τέλει ανυπόκριτες κοινωνίες, οι οποίες τολμούν να αντικρύσουν θεμελιώδη ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Με δημόσια συζήτηση 30 χρόνων, κατέληξαν στη θεσμοθέτηση της ευθανασίας υπό αυστηρούς όρους στην Ολλανδία, όπως μας δήλωσε ο εν Ελλάδι πρεσβευτής της, Πολ Μπράουερ.

Η ελευθερία αυτοδιάθεσης του ατόμου αποτελεί κοινή συνισταμένη από την πλευρά των Ελλήνων επιστημόνων που μας μίλησαν για το θέμα.

΄Εχει σαφείς κοινωνικές και ιστορικές προϋποθέσεις ο φιλελευθερισμός της Ολλανδίας για τον ποινικολόγο Ν. Παρασκευόπουλο. Για τον κοινωνικό ιατρό Γ. Τούντα, πρόκειται επιπροσθέτως για μια κοινωνία απελευθερωμένη από μεταφυσικές καταδυναστεύσεις. Για κοινωνία ανοχής, που φτάνει τα ακραία όρια της ικανοποίησης των ατομικών δικαιωμάτων, ενίοτε όμως εις βάρος της συλλογικότητας, μιλά ο βουλευτής ΣΥΝ-νομικός Φ. Κουβέλης, ενώ ο εγκληματολόγος Γ. Πανούσης ζητάει βαθύτερη προσέγγιση στο θέμα, με το αίτημα να αναζητηθεί το νόημα του να γεννιέσαι, να ζεις και να πεθαίνεις ως ελεύθερος άνθρωπος.

ΟΛΛΑΝΔΟΣ ΠΡΕΣΒΗΣ, Πολ Μπράουερ

«Δεν είμαστε προοδευτική, είμαστε υπεύθυνη κοινωνία»

Των ΙΩΑΝΝΑΣ ΣΩΤΗΡΧΟΥ - ΝΑΝΤΙΑΣ ΓΙΑΝΝΙΡΗ

«Δεν θα μας χαρακτήριζα προοδευτική, αλλά μάλλον υπεύθυνη κοινωνία», μας είπε ο Ολλανδός πρεσβευτής στην Ελλάδα, Πολ Μπράουερ, από τον οποίο ζητήσαμε να μας εξηγήσει το πώς είναι δυνατόν μερικές φιλελεύθερες τουλάχιστον τολμηρές, αν όχι καινοτόμες, προτάσεις να τυγχάνουν πολιτικής υιοθέτησης στη χώρα του και μάλιστα, όπως φαίνεται, με κοινωνική συναίνεση.

΄Οπως έγινε τούτη τη βδομάδα με τη θεσμοθέτηση της ευθανασίας, πέρυσι με την αναγνώριση των ομοφυλόφιλων δεσμών και πριν 26 χρόνια με την ανοχή της χρήσης ναρκωτικών ουσιών.

«Δεν πρόκειται για καμιά απερίσκεπτη πολιτική, αλλά για ένα πολύ σοβαρό θέμα το οποίο βρίσκεται υπό δημόσια συζήτηση τα τελευταία 30 χρόνια στην Ολλανδία και υπαγορεύτηκε ως αποτέλεσμα αυτού του μακρόχρονου δημόσιου προβληματισμού. Μια δύσκολη συζήτηση στην οποία το θέμα εξετάστηκε από κάθε άποψη: κοινωνική, ηθική, πολιτική, ιατρική, δικαστική, ανθρωπιστική. ΄Ετσι, σταδιακά φτάσαμε σ' αυτήν την κοινωνική συναίνεση, η οποία είναι πάρα πολύ σημαντική για την κοινωνία και τον πολιτισμό μας. Μετά από μεγάλη και προσεκτική περίσκεψη έφτασε σήμερα η δημόσια γνώμη να υποστηρίζει αυτήν την κίνηση σε ποσοστό που ξεπερνά το 85%. ΄Ολοι γνωρίζουμε ότι αυτό συμβαίνει σε τρομερά επίπονες και ανίατες περιπτώσεις ασθενών, στις οποίες ο γιατρός δείχνει οίκτο και παρεμβαίνει. ΄Εχει συμβεί και στη χώρα μας να ασκηθούν διώξεις σε γιατρούς επειδή έδειξαν συμπόνια. Αυτό που κάναμε ήταν να προετοιμάσουμε πολύ προσεκτικά και με αυστηρότατα κριτήρια τις ασφαλιστικές δικλείδες που εγγυώνται το σεβασμό αυτών των κριτηρίων, ώστε να μη γίνονται καταχρήσεις στον τρόπο που ασκείται αυτή η ιατρική πρακτική».

**Πώς γίνεται αυτό;

* «Μπορεί να το ζητήσει ο ασθενής ανίατης και ανυπόφορης αρρώστιας χωρίς περιθώρια βελτίωσης και μόνον αυτός, πλήρης λογικής και συνείδησης, εξασκώντας την απόλυτα ελεύθερη και ανεξάρτητη βούλησή του. Το αίτημα το απευθύνει στον προσωπικό του γιατρό που έχει το ιστορικό του. Ο γιατρός δεν υποχρεούται, εάν δεν θέλει, να εξετάσει το θέμα. Αν ωστόσο κρίνει την περίπτωση ανυπόφορη και επιθυμεί να συμβάλει, οφείλει να απευθυνθεί σε τουλάχιστον έναν ακόμη ανεξάρτητο συνάδελφό του. Και οι δύο ιατρικές αναφορές μαζί με την αίτηση του ασθενούς υποβάλλονται σε ειδική επιτροπή που απαρτίζεται από νομικό, γιατρό και ειδικό ιατρικής ηθικής, οι οποίοι αν δεν συμφωνήσουν μπορεί ακόμη και να παραπέμψουν στη Δικαιοσύνη τον εισηγητή ιατρό. Με αυτή τη διαδικασία προσπαθούμε να σιγουρευτούμε ότι δεν θα υπάρξουν καταχρήσεις».

**Σκληρό, αλλά τουλάχιστον ανυπόκριτο...

**«Επιθυμούμε να είμαστε ευθείς».

Νίκος Παρασκευόπουλος, καθηγητής Ποινικού Δικαίου

Των ΙΩΑΝΝΑΣ ΣΩΤΗΡΧΟΥ - ΝΑΝΤΙΑΣ ΓΙΑΝΝΙΡΗ

Είναι αλήθεια ότι η Ολλανδία έχει συνδεθεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες με την εισαγωγή αρκετών φιλελεύθερων μέτρων, όπως η ανοχή της χρήσης ναρκωτικών και πρόσφατα η αναγνώριση της ευθανασίας.

Ο φιλελευθερισμός αυτός προφανώς δεν οφείλεται ούτε σε θεωρητικές συλλήψεις -που αλλού δήθεν λείπουν- ούτε σε ξαφνικές πολιτικές επιλογές. ΄Εχει σαφείς κοινωνικές και ιστορικές προϋποθέσεις. Στην Ολλανδία, για παράδειγμα, προϋπήρξε κοινωνική ανοχή απέναντι στην ευθανασία πριν από τη νομοθετική της αναγνώριση. Εξάλλου το Αμστερνταμ δείχνει συμφιλιωμένο με την άσκηση της πορνείας, αφού οι πόρνες δεν στιγματίζονται και δεν δείχνουν να υποφέρουν. Γενική κοινωνική συνθήκη που ευνοεί ανάλογα μέτρα είναι μια διαφορετική δομή της οικογένειας. Ωστόσο, υπάρχουν και ιστορικές συγκυρίες, καθώς όλες οι χώρες όπου οι οικογενειακοί δεσμοί είναι λιγότερο συνεκτικοί δεν οδηγούνται σε ανάλογες επιλογές.

Η αναγνώριση των ελεύθερων επιλόγων και του αυτοπροσδιορισμού των ανθρώπων είναι μια σταθερή αξία του νεότερου πολιτισμού. Ωστόσο, η εξειδικευμένη αξιολόγηση φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων από μακριά και πριν από τη δοκιμασία του χρόνου είναι δύσκολη. Η ολλανδική ανεκτικότητα απέναντι στη χρήση ναρκωτικών, για παράδειγμα, αντιμετωπίστηκε το 1976 που πρωτοεμφανίστηκε επιφυλακτικά έως και εχθρικά από όλη την υπόλοιπη Ευρώπη. Σήμερα αναγνωρίζονται θετικές συνέπειες της ίδιας πολιτικής. Ανάλογες διακυμάνσεις των στάσεων υπήρξαν σε διάφορες χώρες απέναντι στις αμβλώσεις.

Γιάννης Τούντας,καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής

Των ΙΩΑΝΝΑΣ ΣΩΤΗΡΧΟΥ - ΝΑΝΤΙΑΣ ΓΙΑΝΝΙΡΗ

Θετική χαρακτηρίζει κατ' αρχήν την απόφαση της ολλανδικής κυβέρνησης που αφορά τη θεσμοθέτηση της ευθανασίας, ο επίκουρος καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής Γιάννης Τούντας, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν διαστάσεις του θέματος που πρέπει να προσεχθούν ιδιαίτερα: η εξασφάλιση της διαύγειας του ασθενούς που αποφασίζει μια τέτοια έκβαση για τη ζωή του, μαζί με την επιστημονική τεκμηρίωση ότι δεν υπάρχουν περιθώρια να μπορέσει η επιστήμη να προσφέρει θεραπεία.

«Αν η Ολλανδία έφτασε πρώτη σ' αυτήν τη σημαντική απόφαση», μας λέει ο Γ. Τούντας, «είναι γιατί κυρίως πρόκειται για μια χώρα με πολύ αυξημένο βιοτικό επίπεδο, με μια φιλελεύθερη παράδοση, λόγω της μακρόχρονης κυριαρχίας της αστικής τάξης και κυρίως λόγω της σχετικά περιορισμένης επίδρασης που έχουν οι εκκλησιαστικές ή θρησκευτικές αντιλήψεις και πεποιθήσεις. Με άλλα ,λόγια όσο πιο ισχυρή είναι η παρουσία θρησκευτικών θεσμών που θεωρούν την υπόθεση της ζωής και του θανάτου δική τους αρμοδιότητα, τόσο πιο δύσκολο είναι να δοθεί η δυνατότητα στο κάθε άτομο να επιλέγει αυτός τον τρόπο με τον οποίο θέλει να ζήσει ή να πεθάνει.

****Μια σύγχρονη κοινωνία των πολιτών θα πρέπει να είναι απελευθερωμένη από οποιαδήποτε θρησκευτική ή άλλη μεταφυσική καταδυνάστευση και να μπορεί να χαράζει ελεύθερα την τροχιά της ατομικής ζωής, με σεβασμό πάντα προς τους άλλους.

Από δύο σκοπιές παίζει ρόλο το βιοτικό επίπεδο μιας κοινωνίας. Εφόσον έχουν λυθεί κρίσιμα ζητήματα της επιβίωσης και υπάρχουν οι πόροι για τα καθημερινά προβλήματα -για τον άνθρωπο, αλλά και την κοινωνία- είναι σε θέση να προβληματιστεί και να φιλοσοφήσει σε θέματα όπως η ευθανασία. Επίσης, το βιοτικό επίπεδο παίζει ρόλο, γιατί συνήθως συμβαδίζει με μια απελευθέρωση από προκαταλήψεις και ήθη και έθιμα του παρελθόντος. Λειτουργεί απελευθερωτικά για την κοινωνική συνείδηση ενός πληθυσμού».

Φώτης Κουβέλης, βουλευτής ΣΥΝ

Των ΙΩΑΝΝΑΣ ΣΩΤΗΡΧΟΥ - ΝΑΝΤΙΑΣ ΓΙΑΝΝΙΡΗ

Είναι το συνολικό κοινωνικό στάτους της Ολλανδίας που επιτρέπει τέτοιες αποφάσεις, θα μας πει ο νομικός και βουλευτής ΣΥΝ, Φώτης Κουβέλης. Ο ίδιος επισημαίνει: «Πρόκειται για μια κοινωνία ανοχής, που φτάνει τα ακραία όρια της ικανοποίησης των ατομικών δικαιωμάτων. ΄Οπου δικαίωμα πρέπει να θεωρείται και η ευθανασία εφόσον κάποιος το ζητά. ΄Εχω βέβαια τις επιφυλάξεις μου για την ευθανασία και ιδιαίτερα όσον αφορά τις προϋποθέσεις και τα εχέγγυα κάτω από τα οποία αυτή αποφασίζεται. Τόσο από τον ίδιο τον άνθρωπο όσο και από εκείνους που καλούνται να εκτελέσουν την ευθανασία. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι υπήρξαν περιπτώσεις, στις οποίες η ευθανασία αποφασίστηκε όχι για τη διακοπή των πόνων του ασθενή και την ελευθέρωσή του από αυτούς, αλλά για καθαρά κερδοσκοπικούς λόγους σε σχέση με τη διάθεση οργάνων σώματος.

΄Αλλωστε, τίθεται και το θέμα κατά πόσον είναι ελεύθερη η βούληση του προσώπου, όταν βρίσκεται σε καθεστώς πόνου και οδύνης, έτσι ώστε να μπορούμε αυτήν τη βούληση να την αξιολογούμε ως καθαρή όταν επιλέγει την ευθανασία.

Ο σεβασμός του ατομικού δικαιώματος, στην ακραία του βέβαια εκδοχή, δεν μπορεί να γίνεται χωρίς το συνυπολογισμό του συλλογικού αγαθού που αναφέρεται στην προστασία της κοινωνίας. Το στοιχείο αυτό, ο ιστορικός νομοθέτης το λαμβάνει υπόψη του και οφείλει να το λαμβάνει για να προστατεύει το κοινωνικό σύνολο. Η δυσκολία κάθε φορά βρίσκεται στην εξαιρετικά λεπτή τομή, ανάμεσα στην προστασία και το σεβασμό του ατομικού δικαιώματος και την προάσπιση του κοινωνικού συνόλου.

Η κάθε κοινωνία με τα αρμόδια όργανά της αποφασίζει βάσει μιας κλίμακας αξιών, η οποία έχει διαμορφωθεί μέσα από μια ιστορική διαδρομή. Στην ολλανδική κοινωνία φαίνεται από διάφορες εκφάνσεις ότι η αναγνώριση της ατομικής ελευθερίας κάποιες φορές συγχέεται με μια ατομικότητα, η οποία επικυριαρχεί της συλλογικότητας».

Γιάννης Πανούσης, καθηγητής Εγκληματολογίας

Των ΙΩΑΝΝΑΣ ΣΩΤΗΡΧΟΥ - ΝΑΝΤΙΑΣ ΓΙΑΝΝΙΡΗ

Είναι στον καθένα μας γνωστό ότι η ευθανασία σε όλες τις πτυχές -φιλοσοφικές, θεολογικές, ιατρικές, ηθικές- διχάζει την κοινή γνώμη και τους ειδικούς, δηλώνει ο καθηγητής Εγκληματολογίας, Γιάννης Πανούσης, και συνεχίζει: «Δεν θα ασχοληθούμε με τις ιστορικές καταβολές της ευθανασίας ή τη γενετική ευθανασία με τις τραγικές εξοντώσεις ολόκληρων ομάδων με βάση "την ανάξια να ζεις ζωή", ούτε θα θίξουμε ζητήματα κοινωνικής - οικονομικής "ευθανασίας", όπου πραγματοποιείται λόγω ανεπάρκειας χώρων ή ελλειμματικού προϋπολογισμού σε νοσοκομεία ή άσυλα.

Οι επιστημονικές έρευνες στην Ελλάδα αναδεικνύουν την κορυφή τουλάχιστον του παγόβουνου. Στις έρευνες αυτές υπολανθάνει μία τάση νομιμοποίησης της ευθανασίας παρά τις σοβαρές επιφυλάξεις.

Η ευθανασία, το "ευ θνήσκειν" ως υπαρξιακή συνέχεια του "ευ ζην" βρίσκεται συχνά στο όριο ανάμεσα στην "ιατρικά υποβοηθούμενη αυτοκτονία" και στην εξ οίκτου ανθρωποκτονία. Το πρόβλημα που προκύπτει, είναι εάν από το δικαίωμα στο θάνατο, φορέας του οποίου είναι ο καθένας που αυτοπροσβάλλεται, μπορεί να ισχυρισθούμε ότι απορρέει αξίωση να επιφέρει κανείς το θάνατο τρίτου.

Στην "υποβοηθούμενη αυτοκτονία" πάντως, ο τρίτος δεν έχει ανθρωποκτόνο διάθεση, το θύμα συναινεί, το πραγματικό συμφέρον του ανιάτως πάσχοντος εξυπηρετείται και, σε τελική ανάλυση, ο θάνατος με αξιοπρέπεια δίνει στη ζωή την ποιοτική της διάσταση.

Ούτε η επιστήμη ούτε το κράτος έχουν το δικαίωμα να αντιτίθενται στην ελεύθερη απόφαση του ανθρώπου σε σχέση με τη ζωή του.

Το τεκμήριον υπέρ της ζωής δεν είναι αμάχητο... Η ανθρώπινη και όχι η ψυχρή τεχνολογική αντιμετώπιση του θανάτου οδηγεί το γιατρό στο να πρέπει, όχι μόνο να βοηθήσει κάποιον να μην πεθάνει, αλλά και να τον βοηθήσει να πεθάνει».

Ο καθηγητής καταθέτει προβληματισμούς για καταχρήσεις, κινδύνους εκτροπών σε μια τέτοια πρακτική, επισημαίνει την ανάγκη ύπαρξης ασφαλιστικών δικλίδων, αλλά και τους ποινικούς περιορισμούς. Διαπιστώνει την ανάγκη περαιτέρω εμβάθυνσης στο θέμα και καταλήγει: «Δεν μένει στην αυγή του 21ου αιώνα, εν μέσω πολέμων εθνοκαθάρσεων, βιοτεχνολογιών και κλωνοποιήσεων, παρά να αναζητήσουμε και πάλι την αρχή του νήματος: το νόημα και το περιεχόμενο του να γεννιέσαι να ζεις και να πεθαίνεις ως ελεύθερος άνθρωπος».

«Ευτυχώς, δεν έκανα ευθανασία»

«Να κοιτάξουν τη ζωή καλύτερα» όσοι επιζητούν την ευθανασία, είναι το μήνυμα που απηύθυνε από τηλεοράσεως (ΝΕΤ) 60χρονος ΄Ελληνας που έχοντας την ασθένεια του Μπέργκιν και με κομμένο πόδι, επί δύο χρόνια πάλευε με φοβερούς πόνους, καθηλωμένος στο κρεβάτι με 8 ενέσεις μορφίνης ημερησίως. ΄Εψαχνε «μη έχοντας κουράγιο να αυτοκτονήσει», τρόπο να βρει το θάνατο ζητώντας ευθανασία. Σήμερα, ύστερα από 10 μήνες παρηγορητικής ιατρικής, είδε «ότι και η πιο απίθανη αρρώστια μπορεί να βελτιωθεί» και δηλώνει: «Αν είχε βρεθεί εισαγγελέας να υπογράψει, και πεθαμένος να ήμουνα, θα σηκωνόμουν να τον φάω».

Άλλες νεώτερες πληροφορίες για την Ευθανασία

Ιστορική απόφαση για την παθητική ευθανασία 25/06/2010

Το Ανώτατο Δικαστήριο της Γερμανίας αποφάνθηκε ότι η διακοπή της μηχανικής στήριξης ασθενούς δεν αποτελεί έγκλημα, εάν αυτή είναι η θέλησή του.

#ixzz2uHVvVP4c

Νέα πρόταση για την ευθανασία στη Βρετανία 01/02/2010

Τη δημιουργία δικαστηρίων που θα δίνουν άδεια για ευθανασία, προτείνει βρετανός συγγραφέας που πάσχει από εκφυλιστική νόσο.

Ο βρετανός συγγραφέας Τέρι Πράτσετ, ο οποίος έχει προσβληθεί από Αλτσχάιμερ, πρότεινε τη δημιουργία δικαστηρίων που θα έχουν τη δικαιοδοσία να επιτρέπουν σε ασθενείς που πάσχουν από ανίατες ασθένειες να θέσουν τέλος στη ζωή τους με τη βοήθεια κάποιου οικείου τους.

"Εάν ήξερα ότι μπορώ να πεθάνω όποτε θέλω, τότε η κάθε μέρα που ζω θα άξιζε όσο ένα εκατομμύριο βιβλία. Εάν ήξερα ότι μπορώ να πεθάνω, θα ζούσα. Είναι δική μου η ζωή, δικός μου ο θάνατος, δική μου η επιλογή", δήλωσε ο συγγραφέας σε ομιλία του με τίτλο "Σφίγγοντας το χέρι στο θάνατο".

Ο Σερ Τέρι Πράτσετ προτείνει μάλιστα να είναι ο πρώτος που θα προσφύγει σε αυτά τα δικαστήρια.

"Φυσικά και δεν περιμένω να είναι όλοι οι γιατροί έτοιμοι να βοηθήσουν κάποιον να πεθάνει. Αλλά μου φαίνεται λογικό να στηριζόμαστε στην ιατρική επιστήμη, που εδώ και αιώνες μάς βοηθάει να ζούμε καλύτερα και περισσότερο, να μας βοηθήσει να πεθάνουμε σπίτι μας εν ειρήνη και περιστοιχισμένοι από τους δικούς μας ανθρώπους, χωρίς να χρειάζεται να περάσουμε μία μακρά παραμονή στην αίθουσα αναμονής του Θεού", πρόσθεσε ο συγγραφέας στην παρέμβασή του στο Βασιλικό Ιατρικό Κολέγιο.

Το 75% των Βρετανών είναι υπέρ της θέσπισης νέου νόμου που θα επιτρέπει την υποβοηθούμενη αυτοκτονία, σύμφωνα με δημοσκόπηση του ινστιτούτου YouGov που δημοσιεύει η εφημερίδα Daily Telegraph.

Η βρετανική δικαιοσύνη αποσαφήνισε τον περασμένο Σεπτέμβριο τον νόμο περί υποβοηθούμενης αυτοκτονίας ανακοινώνοντας ότι τα άτομα που βοηθούν τον γονέα τους να βάλει τέλος στη ζωή του πιθανότατα δεν θα διώκονται, εάν κίνητρο της χειρονομίας ήταν η συμπόνια και εάν ο ασθενής έχει εκφράσει την επιθυμία του αυτή πέρα από κάθε αμφιβολία. Αλλά ο νόμος που καταδικάζει την υποβοηθούμενη αυτοκτονία δεν καταργήθηκε, ούτε τροποποιήθηκε.

Νόμιμη η ευθανασία στο Λουξεμβούργο 17/03/2009

Είναι πλέον η τρίτη χώρα στην ΕΕ, στην οποία επιτρέπεται η ευθανασία

Το Λουξεμβούργο είναι πλέον η τρίτη χώρα στην ΕΕ, στην οποία επιτρέπεται η ευθανασία, μετά την ισχύ νόμου που κατ'ουσίαν περιορίζει τις εξουσίες του αρχηγού του κράτους.

"Η πράξη ενός γιατρού να ανταποκριθεί σε ένα αίτημα για ευθανασία ή υποβοηθούμενη αυτοκτονία δεν τιμωρείται ποινικά και δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αγωγής για αποζημίωση ή ηθική βλάβη", αναφέρει ο νόμος που έθεσε σε ισχύ τη Δευτέρα ο Μέγας Δούκας του Λουξεμβούργου Ανρί.

Ο νόμος αυτός, ο οποίος είχε υιοθετηθεί σε δεύτερη ανάγνωση από το κοινοβούλιο στις 18 Δεκεμβρίου, είχε προκαλέσει την αντίθεση του Μέγα Δούκα, ο οποίος απειλούσε να μην τον υπογράψει λόγω των καθολικών του πεποιθήσεων.

Ωστόσο, για να παρακάμψει τις αντιθέσεις του μονάρχη και να αποφύγει μια μεγάλη θεσμική κρίση, το κοινοβούλιο τροποποίησε το Σύνταγμα και περιόρισε τις εξουσίες του Μέγα Δούκα, ο οποίος εφεξής δεν χρειάζεται να επικυρώνει ένα νόμο, αλλά περιορίζεται μόνον στο να τον θέτει σε ισχύ, χωρίς αυτό να χρειάζεται τη συγκατάθεσή του.

Στην ΕΕ οι μόνες χώρες που έχουν νομιμοποιήσει την ευθανασία υπό ορισμένους όρους είναι η Ολλανδία και το Βέλγιο, το 2002.

Στην Ελβετία επίσης ένας γιατρός μπορεί να χορηγήσει σε έναν ασθενή που δεν έχει ελπίδες ίασης και επιθυμεί να πεθάνει, μια θανατηφόρα δόση φαρμάκου, την οποία ωστόσο θα πάρει ο ασθενής μόνος του.

Επίσης στην ΕΕ κάποιες χώρες, όπως η Ιταλία και η Γαλλία, απαγορεύουν την ευθανασία, αλλά επιτρέπουν μια μορφή υποβοηθούμενης αυτοκτονίας.

Δικαίωμα στην ευθανασία13/11/2008

Έδωσε το ιταλικό δικαστήριο στους συγγενείς κοπέλας που βρίσκεται σε κώμα επί 16 χρόνια

Το ανώτατο δικαστήριο της Ιταλίας έδωσε σε έναν πατέρα το πράσινο φως να αφαιρέσει το σωλήνα που επί 16 χρόνια κρατούσε την κόρη του ζωντανή.

Η 37χρονη Ελουάνα Ενγκλάρο βυθίστηκε σε κώμα το 1992, μετά από τροχαίο και ο επί 10 χρόνια δικαστικός αγώνας του πατέρα της, δίχασε την Ιταλία.

Το δικαστήριο επικύρωσε ουσιαστικά απόφαση εφετείου του Μιλάνου να διακοπεί η αναγκαστική σίτιση, καθώς είχε αποδειχθεί ότι η κατάσταση της υγείας της Ενγκλάρο είναι μη αναστρέψιμη.

Γάλλος γιατρός πραγματοποιούσε ευθανασία σε ηλικιωμένους

Γάλλος γιατρός πραγματοποιούσε ευθανασία σε ηλικιωμένους. Ομολόγησε στις αρχές χωρίς να αναφερθεί σε λεπτομέρειες για την κάθε περίπτωση, ενώ αν καταδικαστεί, αντιμετωπίζει την ποινή της ισόβιας κάθειρξης

Ένας νέος «δόκτωρ Θάνατος» εμφανίστηκε στη Γαλλία. Στο δρόμο του Τζακ Κεβόρκιαν, ένας Γάλλος γιατρός παραδέχτηκε ότι πραγματοποιούσε ευθανασία σε ηλικιωμένους ασθενείς με θανατηφόρο ένεση, σύμφωνα με δημοσίευμα γαλλικής εφημερίδας.

«Το έκανε και στο παρελθόν. Ο πελάτης μου συνοδεύει ανθρώπους στο τέλος της ζωής τους για πολλά χρόνια. Δεν μπορώ να πω πόσους» δήλωσε ο δικηγόρος του γιατρού, Αρνό Ντιπέν, στην εφημερίδα Le Parisien.

«Ομολόγησε στις αρχές χωρίς να αναφερθεί σε λεπτομέρειες για την κάθε περίπτωση» πρόσθεσε ο δικηγόρος.

Οι αρχές της πόλης Μπαγιόν ξεκίνησαν έρευνα μετά τον ύποπτο θάνατο τουλάχιστον τεσσάρων από τους ηλικιωμένους ασθενείς του γιατρού.

Ο Ντιπέν είπε ότι ο 50χρονος γιατρός είχε συζητήσει το τι θα έπραττε με τις οικογένειες πολλών εκ των θυμάτων καθώς και με συναδέλφους του.

«Δεν μετανιώνει για τις πράξεις του» είπε ο δικηγόρος του. Σύμφωνα με δημοσιεύματα των γαλλικών ΜΜΕ, ο γιατρός χορηγούσε τις θανατηφόρες ενέσεις «για να συντομεύσει τον πόνο των ασθενών». Αν καταδικαστεί, αντιμετωπίζει την ποινή της ισόβιας κάθειρξης.

Βέλγιο: Εγκρίθηκε ο νόμος για την ευθανασία ανηλίκων που πάσχουν από ανίατες ασθένειες

Με βάση το νομοσχέδιο αυτό ένας ανήλικος θα μπορεί να ζητήσει να του γίνει ευθανασία εάν βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο μιας ανίατης ασθένειας και υποφέρει από επίμονους, αφόρητους σωματικούς πόνους. 12/12/2013

Την αμφιλεγόμενη πρόταση να επεκταθεί η ισχύς του νόμου για την ευθανασία και στους ανηλίκους που πάσχουν από ανίατη ασθένεια στο τελευταίο στάδιο, ενέκρινε την Παρασκευή, με μεγάλη πλειοψηφία, η Γερουσία του Βελγίου ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την εφαρμογή του μέτρου στη χώρα. Η πρόταση θα πρέπει να εγκριθεί και από τη Βουλή για να τεθεί σε ισχύ.

Οι γερουσιαστές ενέκριναν την πρόταση με ψήφους 50 υπέρ έναντι 17 κατά. Οι Σοσιαλιστές και οι Φιλελεύθεροι, που μετέχουν στον κυβερνητικό συνασπισμό, ψήφισαν υπέρ, όπως και οι Οικολόγοι και οι γερουσιαστές του αντιπολιτευόμενου εθνικιστικού φλαμανδικού κόμματος NVA. Καταψήφισαν την πρόταση οι Χριστιανοδημοκράτες και οι εκπρόσωποι του ακροδεξιού φλαμανδικού κόμματος Vlaams Belang.

Το νομοσχέδιο θα παραπεμφθεί πλέον στη Βουλή όμως δεν είναι βέβαιο ότι θα συζητηθεί πριν από τις βουλευτικές εκλογές που θα διεξαχθούν στις 25 Μαΐου.

Με βάση το νομοσχέδιο αυτό ένας ανήλικος θα μπορεί να ζητήσει να του γίνει ευθανασία εάν βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο μιας ανίατης ασθένειας και υποφέρει από επίμονους, αφόρητους σωματικούς πόνους. Θα πρέπει προηγουμένως να λάβει την έγκριση των γονέων του και να συμβουλευτεί μια ομάδα ειδικών γιατρών.

Η ευθανασία για τους ενήλικες είναι νόμιμη στο Βέλγιο από το 2002, όμως ελάχιστοι ασθενείς καταφεύγουν σ' αυτήν. Το 2012 μόνο το 2% όλων των καταγεγραμμένων θανάτων στη χώρα προήλθε από ευθανασία.

Βέλγιο: Εξετάζουν επέκταση της ευθανασίας και στα παιδιά

Βάσει του επίμαχου νομοσχεδίου, η δυνατότητα ευθανασίας για ανήλικους θα γίνεται με επιπλέον περιορισμούς. : 12/02/2014

Την κατάργηση του ορίου ηλικίας για ευθανασία -πρακτικά δηλαδή, την επέκτασή της και στα παιδιά- εξετάζει το κοινοβούλιο του Βελγίου.

Πάντως, βάσει του επίμαχου νομοσχεδίου, η δυνατότητα ευθανασίας για ανήλικους θα γίνεται με επιπλέον περιορισμούς. Πέραν της συναίνεσης των γονέων, θα πρέπει να διαπιστώνεται από ψυχίατρο ή ψυχολόγο σαφής ικανότητα αντίληψης της κατάστασης από την πλευρά του παιδιού.

Το μέτρο εμφανίζεται να έχει απήχηση στους πολίτες, έχει ωστόσο προκαλέσει πλήθος συζητήσεων, ακόμη και πόλωση στη Βελγική κοινωνία.

Το Βέλγιο είναι σήμερα μία από τις λίγες χώρες στον κόσμο, όπου η υποβοηθούμενη αυτοκτονία είναι νόμιμη.

Πηγή: http://www.skai.gr/news/world/article/251839/velgio-exetazoun-epektasi-tis-euthanasias-kai-sta-paidia-/#ixzz2uHYFqZvw
Ευθανασία για 44χρονο τρανσέξουαλ που πίστευε πως ήταν «τέρας»

«Ήμουν έτοιμος να γιορτάσω τη νέα μου γέννηση, αλλά όταν κοίταξα στον καθρέπτη, αηδίασα με τον εαυτό μου [...] »Δεν θέλω να είμαι [...] ένα τέρας», δήλωσε πριν το θάνατό του Νάθαν

Σε ευθανασία υποβλήθηκε στο Βέλγιο 44χρονος Βέλγος τρανσέξουαλ, ο οποίος αισθανόταν σαν «τέρας» μετά από μία αποτυχημένη επέμβαση αλλαγής φύλου, καθώς ο γιατρός του έκρινε ότι ο ψυχικός πόνος του είχε πλέον γίνει αφόρητος.

Ο Νάθαν Βερχέλστ γεννήθηκε γυναίκα, σε μια οικογένεια που είχε ήδη τρία αγόρια, και ονομαζόταν Νάνσι.

«Ήμουν το κορίτσι που κανείς δεν ήθελε. Ενώ οι αδελφοί μου ήταν αντικείμενο χαράς, εγώ είχα μία αποθήκη πάνω από το γκαράζ ως υπνοδωμάτιο», δήλωσε την παραμονή του θανάτου του ο Βερχέλστ, μιλώντας στην εφημερίδα «Het Laatste Nieuws».

«Με ανέχονταν, τίποτα παραπάνω», συμπλήρωσε.

Από την εφηβεία του ονειρευόταν να γίνει άνδρας, και για αυτό υποβλήθηκε σε τρεις επεμβάσεις, από τα αποτελέσματα των οποίων δεν έμεινε ικανοποιημένος.

«Ήμουν έτοιμος να γιορτάσω τη νέα μου γέννηση, αλλά όταν κοίταξα στον καθρέπτη, αηδίασα με τον εαυτό μου.

»Το νέο μου στήθος δεν ήταν εφάμιλλο των προσδοκιών μου και το νέο μου πέος [δεν λειτουργούσε].

»Δεν θέλω να είμαι [...] ένα τέρας», κατέληξε ο Νάθαν.

Στο Βέλγιο η ευθανασία είναι νόμιμη, υπό όρους, από το 2002.

Η ευθανασία τελέσθηκε από τον Δρ. Ντιστέλμανς, ο οποίος δήλωσε πως η επιλογή του Νάθαν δεν είχε «τίποτα να κάνει με κούραση από τη ζωή.

»Υπάρχουν άλλοι παράγοντες που σήμαιναν πως ήταν σε μία αθεράπευτη κατάσταση, με ανείπωτο πόνο. «Αυτή ήταν μία περίπτωση που ξεκάθαρα είναι κατάλληλη σύμφων

Ευθανασία

Νέα πρόταση για την ευθανασία στη Βρετανία 01/02/2010

Δημοφιλείς αναρτήσεις

ΣΧΟΛΙΑ

Νήσος Αγίων

Labels

Αρχειοθήκη ιστολογίου

About